அம்மாவுக்கு ஒரு கடிதம்...

முன்பு நாம் ஒரு தொடர் கதை எழுதினோம், அதில் நான் தீபுக்குட்டி எழுதினேன், அப்போதே இதையும் தொடர்ந்து எழுதியிருந்தேன், ஆனா இன்றுதான் வெளியிட நேரம் அமைந்திருக்கு... அதே தீபுக்குட்டிதான், இப்போ வளர்ந்திட்டா... :).

இது முளுக்க முளுக்க என் கற்பனையில் உருவாக்கிய மடல்....

அன்புள்ள அம்மாவுக்கு,

உன் மகள் தீபுக்குட்டி எழுதிக்கொள்வது. நான் இங்கு நலமே இருக்கிறேன், அங்கு நீங்கள், தம்பி, தங்கை அனைவரும் நலமே இருப்பீங்கள் என்றே நம்புகிறேன்.

அம்மா!!! நான் உன்னோடு கொஞ்சம் தனியே, மனம் திறந்து கதைக்கப் போகிறேன், உன் மனதைத் திடப்படுத்திக்கொள்ளம்மா.


நான் பல்கலைக்கழகம் வந்த 2ம் வருடத்திலேயே, இங்கு ஒருவரைச் சந்தித்தேன், அவர் இப்போ படிப்பை முடித்து, ஒரு பிரபல கம்பனியில் பொறியியலாளராக இருக்கிறார். அவரைப் பற்றிச் சுருக்கமாகச் சொல்கிறேன், ஆறடி உயரம், என்னைவிட நிறம் குறைவு, கிரிக்கெட் பிளேயரும்கூட. கிரிக்கெட்டில் பல கப்புகள் பெற்றிருக்கிறார், சமீபத்தில் ஒரு பேப்பரில் அவரின் படமும் வெளிவந்தது. அவரை நான் விரும்புகிறேனம்மா (காதலிக்கிறேன் என சொல்லவில்லை, ஏனெனில் அது உனக்குப் பிடிக்காத வார்த்தை என எனக்கு நன்கு தெரியும்).

அவரின் இப்போதைய நிலைமையும், பதவியையும் பார்த்துத்தான், நான் விரும்புகிறேன் எனத் தப்பாக நினைத்துவிடாதே. நான் உன் மகள் அம்மா...நீ எனக்கு பால்சோறோடு பண்புகளையும் பக்குவங்களையும் சேர்த்தேதானே ஊட்டி என்னை வளர்த்தாய். சின்ன வயதிலிருந்தே என்னை உனக்கு நன்கு தெரியுமே, புற அழகையும் பகட்டையும் பார்த்து மயங்குபவளில்லை என்பது.


நான் 2ம் வருடத்தில் இருந்தபோது, அவர் இறுதி ஆண்டில் இருந்தார். எங்கள் குடும்பம்போல், அவருடைய அப்பாவும் சமீபத்தில்தான் காலமானார். அவர்தான் மூத்தபிள்ளை, ஒரே ஒரு ஆண்பிள்ளையும்கூட. இரு தங்கைகள் இருக்கிறார்கள். இப்போ குடும்பப் பொறுப்பு அவரது கையில்தான் இருக்கிறது. நான் இதையெல்லாம் எழுதுவது, என் நிலைமையை உனக்குத் தெரியப்படுத்தி, உன் சம்மதத்தைப் பெற்றுக்கொள்ளவே. திருமணத்தைப்பற்றி இப்போ நான் கனவிலும் எண்ணவில்லையம்மா.

எனக்கும் தம்பி தங்கை இருக்கிறார்கள், என் குடும்பப் பொறுப்பு என் கையிலே இருக்கிறதென்பதை நான் ஒருபோதும் மறக்கமாட்டேனம்மா.


குளிக்கப் போவதானால்கூட உன்னிடம் சொல்லி விட்டுத்தான் போவேன், அப்படிப்பட்ட நான், இன்று உன் அனுமதி இல்லாமல் சம்மதம் சொல்லிவிட்டேனே என ஒருபோதும் தவறாக நினைத்து, மனம் வருந்திவிடாதே. அவர் என்னிடம் சம்மதம் கேட்ட அந்த ஒரு நிமிடம், என்னால் மறுப்புச் சொல்ல முடியாமல், சம்மதம் தெரிவித்து விட்டேனம்மா. என்னதான் இருந்தாலும், நானும் ஒரு சாதாரணப் பெண்தானே?, அவரின் அன்பான பேச்சும், அமைதியான சுபாவமும், எதுக்குமே கோபப்படாமல் நகைச்சுவையாகப் பேசிச் சிரிக்கவைக்கும் தன்மைகளும் என்னைக் கவர்ந்துவிட்டனவம்மா.


எந்த ஒரு விஷயமானாலும், நான் இலகுவில் கால் வைக்கமாட்டேன் என்பதும் உனக்குத் தெரியும்தானே. உன் எதிர்பார்ப்பைவிட சற்றும் குறைந்த மருமகனாக அவர் இருக்கமாட்டார். நம் நாட்டு வழக்கப்படி, தந்தைக்குப் பின், தந்தையின் பொறுப்பை ஏற்று, தந்தை ஸ்தானத்திலிருந்து குடும்பத்தைத் தாங்குவது மூத்த மருமகன் தானே? அதில் சற்றேனும் அவர் குறைந்தவராக இருக்கமாட்டார்.


நீ அடுத்தமுறை இங்கு வரும்போது, அவர் உன்னைச் சந்திக்க விரும்புகிறாரம்மா. ஒருமுறை கதைத்தாலே உனக்கும் அவரை மிகவும் பிடித்துவிடுமம்மா.


சின்ன வயதிலிருந்தே, உன்னிடம் நான், எந்தச் சின்ன விஷயத்தையும் ஒழித்ததில்லை. அதுபோலவே, என் மனதில் இருந்த பாரத்தை, இன்று, இக்கடிதம்மூலம் இறக்கி வைத்துவிட்டேன். நான் ஆசைப்பட்ட எதையுமே இதுவரை நீ மறுத்ததில்லை, ஏனெனில்.. என் ஆசையில் எப்பவும் ஒரு நியாயம் இருக்கும் என்பதில் உனக்கு நம்பிக்கை என எனக்குத் தெரியும்.


இன்று அப்பா எம்மோடில்லை என்பதற்காக, அப்பாவின் புத்திமதிகளும் இல்லாமல் போய்விடுமோ? நான் எப்பவுமே உன் பிள்ளைதானம்மா.


இப்படிக்கு உன் சம்மதத்தை எதிர்பார்த்து, நம்பிக்கையோடு காத்திருக்கும்,


அன்பு மகள்,
தீபுக்குட்டி.

==========================================================
பின் இணைப்பு:

உஸ்ஸ்ஸ்ஸ்... ஆரோ வாற மாதிரிச் சத்தம் கேட்குதே....

=========================================================

படித்ததில் பிடித்தது:

நான் வற்றிப் போனபின் தான் தெரிந்து கொண்டேன், என்னை

எத்தனைபேர் குடி நீராகப் பாவித்தார்கள் என்பதை

=========================================================

	Tweet