எங்கள் ஊர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்:))

பிள்ளையாரப்பா, இன்றுமட்டுமாவது என்னைக்காப்பாத்திப் போடுங்கோ:)

 என்னத்தைச் சொல்ல? எப்பூடிச் சொல்ல? நான் பிறந்த ஊர்தான் என் சொந்த ஊர், படித்த ஊரும் பிடித்த ஊர்தான், வேலை பார்த்த ஊரும் எனக்குப் பிடித்த கொழும்புதான், இப்போ இருப்பதும் மிகவும் பிடித்த ஊர்தான்.... எதைச் சொல்வேன்? எதை விடுவேன்? அவ்வ்வ்வ்வ்வ்:))).

அந்த ஊரைச் சொன்னா இந்த ஊர் திட்டும், இந்த ஊரைச் சொன்னா அந்த ஊர் திட்டும், சொல்லாட்டில் கீழக்கரை ஸாதிகா அக்கா திட்டுவா:) அதனால வாணாம் கட்டிலுக்குக் கீழயே இருந்திடலாம் என முடிவெடுத்தேன்.... அதுவும் முடியல்ல.. அதனால எடுக்கிறேன் பேனாவை, ஆரம்பிக்கிறேன் என் ஊரின் பெருமைகளை...

அதிராவோ கொக்கோ... கொஞ்சம் பெரிசுதான்( பதிவு) அஜீஸ் பண்ணிடுங்க மக்கள்ஸ்ஸ்ஸ்:).

 “இந்துமா ஆழியில் இலங்குகின்ற முத்தென
வந்து போன வெள்ளையர் வாழ்த்தி நின்ற தீவடா”
என்ற பாடல் இயற்றப்பட்ட மாங்காய்போல் தோன்றிடும் மாணிக்கத் தீவான இலங்கையிலே, வடபகுதி யாழ்ப்பாணம்தான் எங்களிடம். யாழ் ரவுனிலிருந்து பரந்திருக்கும் ஊர்களில், கிட்டத்தட்ட 4 மைல் தூரத்தில் அமைந்திருக்கும் அழகான ஒரு குட்டி ஊர் எங்களூர்.

வெளிமாவட்டத்திலிருந்து பயணித்துக் கொண்டிருக்கும்போது,  “அதோ யாழ்ப்பாணம் வருகிறது” என்றாலே முதலில் தெரிவது பனைமரங்கள்தான். நான் போய்வந்த காலம் வேறு இப்போ இருக்கும் காலம் வேறு, அதனால் எதைச் சொல்வதெனத் தெரியவில்லை, என் பேபிக் காலத்து நினைவுகளையே பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.

நானறிந்து சைவத்திலே தளைத்தோங்கிய ஊர் எங்களூர். திரும்பும் பக்கமெல்லாம் கோயிலும் மணி ஓசையும்தான். ஊரிலிருப்போர் அசைவம் உண்பதே விரல்விட்டு எண்ணக்கூடிய நாட்களே. ஒரு கோயில் முடிய அடுத்த கோயில் கொடியேறி.. தேர், தீர்த்தம் என கொண்டாட்டமாகவே இருக்கும். இதனால் எங்களூரில் பலபேர் சைவமாகவே இருக்கிறார்கள். எங்கள் அம்மம்மா + அவவின் வயதை ஒத்தவர்கள் பெரும்பாலும் சைவம்தான்.

கலை உணர்வு அதிகமுள்ள ஊர். அதாவது வீணை, வயலின், மத்தளம், நடனம், சங்கீதம் இவற்றுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கும் ஊர், பெரும்பாலான கோயில்களில் வகுப்புக்கள் நடைபெறும், இதற்கெனப் பல நிலையங்களும் அமைக்கப்பட்டிருக்கிறது.  புகழ்பெற்ற வித்துவான்களும் உருவாகியிருக்கும் ஊர்.

நான் ஊரிலிருந்த காலங்கள் மிகவும் குறைவே. விடுமுறைகளில் மட்டுமே ஊருக்குப் போய் வருவோம். இறுதியாக இரவு 7.30 மணிபோல் ஒலிபெருக்கியில் அறிவித்தார்கள்.. இரண்டு மணி நேரத்துள் யாழ் நகரை விட்டு வெளியேறுங்கள் இராணுவத்தினர் முன்னேறி வருகிறார்கள் என்று... அன்று ஒரு சூட்கேசுடனும், என் புதுச் சைக்கிளையும் உருட்டிக்கொண்டு நாவற்குழி நோக்கி புறப்பட்ட பயணம்தான், நாவற்குழியில் என் சைக்கிள் களவாடப்பட்டுவிட்டது:(.... 

((ஊசிக்குறிப்பு: தயவுசெய்து என்  “றலி” லேடீஸ் சைக்கிளை ஆராவது கண்டால், என்னிடம் ஒப்படைக்கும்படி மிகவும் தாழ்மையாகக் கேட்டுக்கொள்கிறேன்.... அதை நான், என் குழந்தைபோல அழகாக மினுக்கி துடைத்து ,ஸ்ரிக்கர் ஒட்டி  எப்பவும் பழபழப்பாக வைத்திருந்தேன்:( ))

அதன்பின் திருமணமாகி கணவர் குழந்தையோடு ஒரே ஒரு தடவை போனேன்... வீட்டை ஒரு தடவை சுற்றிப் பார்த்துவிட்டு வந்தேன் நிற்கவில்லை. வைத்துவிட்ட வந்த கியூரெக்ஸ் கூட அப்படியே அதே இடத்தில் இருந்தது, பழைய நினைவு வரவே நெஞ்செல்லாம் கனத்தது... என்னவோ செய்தது......  இன்றுவரை ஊரை  மிஸ் பண்ணுகிறேன்.

முக்கியமான ஒரு விஷயம் எங்களூர்க்கிணறு(எனக்கு அது வியப்பூட்டும் ஒரு விஷயம்). குடிதண்ணீர் மிகவும் சுவையானது. நான் ஓரளவு சின்னனாக இருந்த காலத்திலேயே, சிலர் முற்றத்திலே குழாய்க்கிணறு வெட்டிவிட்டார்கள், பெரும்பாலும் எல்லோரும் மோட்டார் போட்டுவிட்டார்கள். 

ஆனால் முன்பு 6,7 காணிகளுக்குப் பொதுவாக ஒரு கிணறு வெட்டப்பட்டிருக்கும். ஒவ்வொரு வீட்டுக்கும், கிணற்றுக்கென தனித்தனிப் பாதை இருக்கும். பெரிய தூரமென நினைத்திட வேண்டாம், காணியின் அளவைப் பொறுத்து சிலருக்கு முற்றத்திலும் கிணறு அமைந்திருக்கும். அதற்கு காரணம், கிணற்றின் ஆழம் கிட்டத்தட்ட 1 அல்லது அதற்குகூடிய  பனைமரத்தின் உயரமளவு இருக்கும். 

விட்டமும் பெரிதாக இருக்கும்(கல்பூமியாக இருக்குமோ தெரியாது). கிணற்றுக்கு உயரக் கட்டெல்லாம் இருக்காது, மிதி என்று சொல்வார்கள் அதில் நின்றுதான் தண்ணி அள்ளுவார்கள், அழகாக, நின்று குளிக்க எல்லாம் சீமெந்தால் கட்டப்பட்டிருக்கும், துலா மூலம்தான் தண்ணி அள்ளுவார்கள். ஒருவாளி தண்ணி அள்ளிக் குளித்துவிட்டு, மற்றவாளி அள்ளுவதற்குள் உடம்பு காய்ந்துவிடும்:).

மிகவும் ஆழத்திலே 5,6 அடி உயரத்துக்கு தண்ணி இருக்கும். ஆனால் எட்டிப்பார்த்தால் பளிங்குபோல அடிக்கிணற்றில் இருக்கும் கற்கள் தெரியும், சிலநேரம் சிலரின் தோடு, மோதிரம் விழுந்துவிடும், எட்டிப்பார்த்துக் கண்டுபிடிப்போம் எங்கே இருக்கு என்பதை அவ்வளவு துலக்கமான நீராக இருக்கும். அதன் சுவையோ தனிதான். 

நல்ல கோடையில் நேரடியாக தண்ணீரை அள்ளிக்குடித்தால், பிரிஜ்ஜில் இருந்து எடுத்த கோல்ட் வோட்டர்போல இருக்கும். மதிய வேளைகளில் எம் வீட்டுக்கு வருவோர் கேட்பார்கள், எதுவும் வேண்டாம் ஒரு செம்பு பச்சைத்தண்ணீர் தாங்கோ என்றுதான்.... அவ்ளோ சுவை.சரி சரி கண்படுத்திடாதீங்கோஓஓஒ... நான் தண்ணியைச் சொன்னேன்:).

எம்மிடத்தில், திருமணத்தின் பின்பு ஆண்கள்தான் பெண் வீட்டில் வந்து இருப்பார்கள்(சட்டம் எல்லாம் கிடையாது, பரம்பரையாக இப்படித்தான் நடந்துகொண்டிருக்கிறது), அதனால் பரம்பரை பரம்பரையாக பெண்பிள்ளைகளுக்கே வீடுகொடுப்பார்கள் பெற்றோர். 

எத்தனை பெண் பிள்ளைகள் இருப்பினும், வீடு கட்டிக் கொடுத்திடுவார்கள் அல்லது காணியாவது கொடுப்பார்கள்(கூட்டுக் குடித்தனம் எல்லாம் கிடையாது).அதனால் எப்பவுமே அம்மாவழி ஊரைத்தான் நாம் எம் சொந்த ஊர் என்போம்.

நான் கதைப்பதெல்லாம் பல வருடங்களுக்கு முந்தின ஊர்க் கதைகளே. எனக்கு ஊரில் மிகவும் பிடித்த விஷயம், அதிகாலை 4.30/5 மணிக்கெல்லாம், வீட்டில், அயலில் எல்லோரும் எழுந்திடுவார்கள். முற்றம் கூட்டிக் கேட்கும், தண்ணி அள்ளும் சத்தம் கேட்கும், கோயில் மணி ஓசைகள் ஒலிக்கத்தொடங்கிவிடும், அதிகாலையிலேயே தேநீர், ரீ ரெடியாகிடும்.... அதெல்லாம் பசுமை நினைவுகளே.

அதிகமாக எங்கும் பூவரசம் மரங்கள் காணலாம்.... இப்போ எல்லாம் மதில்களாகிவிட்டமையால் அவையும் குறைந்திருக்குமென்றே நினைக்கிறேன்.

முக்கியமான ஒண்ணை மறந்திட்டனேஏஏஏஏ.... எங்கட ஊர்மண்ணின் நிறமென்ன தெரியுமோ? சிகப்பூஊஊ. மேல்மண் சிகப்பு மணல்போல இருக்கும், கீழ் மண் தண்ணிபட்டால் களிமண்போல வரும். நாங்கள் விடுமுறையில் போய் நிற்கும்போது, இம்மண்ணைக் குழைத்து வடை, மோதகம், கொழுக்கட்டை எல்லாம் செய்து வெய்யிலில் காயவைப்பேன். 

காய்ந்தபின் கல்போல ஆகிவிடும். அதை ஒரு பையில் போட்டு, அங்கு எங்காவது வைத்து, அன்ரியாட்களிடம் சொல்வேன், அடுத்தமுறை நான் வரும்வரை கவனமாகப் பார்த்துக்கொள்ளுங்கோ என்று. நாம் புறப்பட்டபின், அந்த வடை மோதகத்தைப் பார்த்துப் பார்த்து அன்ரியாட்கள் மிகவும் கவலைப்படுவார்களாம் என்னை நினைத்து:(((.

பார்த்தீங்களோ, ஆறு வயசிலிருந்தே நான் ரொம்ப நல்ல பொண்ணு:), இல்லையென்றால் என்னை நினைத்து அவர்கள் கவலைப்படுவார்களோ?:)) சரிசரி முறைக்காதீங்க...:))கர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்:)).

என்னில் இப்பவும் ஒரு பழக்கம், எங்காவது போனால் என் நினைவாக, அவர்கள் வீட்டுச் சுவரிலாவது, ஒரு குட்டி அடையாளம் வைத்துவிட்டு வருவேன். ஆரோ சொன்னார்கள், வீட்டுக்குப் பெயிண்ட் பண்ணும்போது, என் அடையாளத்தை அழிக்க விரும்பாமல், அதைவிட்டுவிட்டுப் பெயிண்ட் பண்ணியதாக..... டிஷ்யூ பிளீஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..:(.

ஊரைப் பற்றிக் கேட்டால், உங்களைப்பற்றிச் சொல்றீங்களே என அடிக்க வரப்பிடா... அடிச்சா வலிக்குமில்ல?:). இப்பூடிச் சான்ஷை மிஸ் பண்ணிட்டா, பிறகு எப்போதான் நான் என்னைப்பற்றிச் சொல்றதாம் அவ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்:).

குட்டி பின் இணைப்பு:
தின்ன தின்ன ஆசை.... தீராத ஆசை.... முத்து முத்து ஆசை.... முத்தமிட ஆசை.... என்ன இந்தப் பூமி.... செத்துவிட ஆசை:)))).

 

==============================================

	Tweet