சிரிச்சது ஒரு குத்தமாஆஆ?:))

நீண்ட நாள் ஆகிட்டுது போஸ்ட் எழுதி.. அதனால எப்பூடி எழுதுவது:).. எங்கின ஆரம்பிப்பது என ஒன்றுமே பிரியுதில்ல:). மனதில பல ட்ராவ்ட் இருக்கு எழுத:).. ஆனா எழுத வரும்போது .. புதியதை எழுதலாமே என மனம் எண்ணுவதால்.. பழையவை இன்னும் ட்ராவ்ட் ஆகவே இருக்கு.. மனதிலதேன்:).

சரி இப்போ சமீபத்தில, எங்கள்புளொக்கில் நடந்த சம்பாசனைகளில்.. என் பழைய புதிய ஞாபகம் கிளறுப்பட்டுது:)).. அதை உங்களோடு பகிரலாமே எனும் முடிவுக்கு வந்தே.. இன்று இந்த விஷூஊஊஊ வருடத்தில் களம் குதிக்கிறேன்:)..

 ==========================================================================

இடைவேளை:)

நிறைய முடி, குட்டித்தாடி[உபயம்: கீதா:), நானில்ல நானில்ல:)].. அருகிலே அனுக்கா:)) அப்போ இவர்தான் ஸ்ரீராமோ?:).. இது கல்யாணமாகாத தேவி அம்மன் கோயிலா இருக்குமோ?:)... சரி சரி எனக்கெதுக்கு ஊர் வம்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்:)) மீ ரொம்ப நல்ல பொண்ணு:)..

=========================================================================

இந்தக் கதையை சோட் அண்ட் சுவீட்டாகச் சொல்ல முடியாது:), ஆனா விரிவாச் சொன்னா உங்களுக்கு சில சமயம் போறிங்காகலாம்:)).. இருந்தாலும் சொல்லாமல் விடமாட்டேன்:).. உண்மைக் கதைகள் எப்பவும் போறிங்காகாது என ஒரு நெம்பிக்கை:) நேக்கு:)..

படிக்கும் காலத்தில் இரு+ :) வருடங்கள், ஒரு பேகர் இன அன்ரி அங்கிள் வீட்டில் போடிங்காக இருந்தோம், நானும் என் பெஸ்ட் ஃபிரெண்ட்டும்..[இங்கு பலருக்கும் தெரியும் என் பால்ய நண்பி:).. இப்போ திருமணமாகி குடும்பத்தோடு அவவும் பிரித்தானியாவில் இருக்கிறா.. இப்பவும் அவர்களும் நாங்களும் குடும்ப நண்பர்களாக இருக்கிறோம் என்பது].. என் நண்பியும் நானும் அன்று முதல் இன்று வரை நமக்குள் பரிமாறாத விசயங்களே இல்லை.. இப்போ கதைக்க நேரம் கிடைப்பது குறைவு.. கிடைத்திட்டால் அவ்ளோதேன்:)).  உடைகள் மாத்திப் போடுவோம்.. ஒன்றாகவே படுத்து உறங்குவோம்.. எனக்கொன்றெனில் அவ துடிப்பா.. அவவுக்கொன்றெனில் நான் துடிப்பேன்.. இப்பவும் அப்படித்தான் பயங்கர சப்போர்ட்.. அவவின் கணவரும் மிக நல்லவர்.. நல்ல பிரெண்டாக நம்மோடு பழகுவார்.

அப்போ அந்த ஆன்ரி அக்கிளுக்கு நம் வயதொத்த இரு மகன்கள், ஆனா அவர்கள் வீட்டில் இல்லை, வேறு இடத்தில் போடிங்காக இருந்து படித்தார்கள். இந்த ஆன்ரி அங்கிளோ மிகவும் தங்கமானவர்கள். அப்படி ஒரு அன்பான கப்பிளை நான் இதுவரை பார்த்ததில்லை, அதாவது நம்மை தம் பிள்ளைகளை விட மேலாக கவனிப்பார்க்கள்.. பாதுகாப்பார்கள்.

ஒரு சிறிய உதாரணம்.. அந்த ஆன்ரியின் தங்கையின் மகளுக்கு சாமத்திய வீடு, அதுக்கு இன்வைட் பண்ண வீட்டுக்கு வந்திருந்தார்கள்.. நாம் எப்பவும் ரூமை விட்டு வெளியே வரமாட்டோம்... அவர்கள் ஆன்ரி அங்கிளை அழைத்து விட்டுப் போய் விட்டனர்.. அதன் பின்பு ஆன்ரிக்கு பயங்கர கோபம்... எங்களிடம் சொன்னா,  “உங்களை அழைக்கவில்லை அவர்கள், அப்போ நாமும் போகப்போவதில்லை என”... இப்படி நம் உறவுகள்கூடச் செய்ய மாட்டார்கள் எல்லோ.

பின்பு இது காதில் கேட்டு, தங்கை குடும்பம் திரும்ப வந்து நம்மையும் அழைத்தார்கள்.. அவர்கள் எப்பவும் உம்பாத்தான்:) சமைப்பார்கள்.. நம் இருவருக்குமாக சிக்கின் ஸ்பெசலா சமைத்து தந்தார்கள். தம் சேர்ஜ் கொண்டாட்டங்கள்.. அனைத்துக்கும் நம்மையும் கூட்டிப் போவினம். அவர்கள் உறவுகளோடு நாமும் ஒன்றிப் பழகி விட்டோம்.

இப்படி இருக்கையில், பக்கத்து வீட்டில் ஒரு இளம் தம்பதிகள், அவர்களும் அதே பேகர் இனம்... வயது குறைந்தவர்கள்.. இரு குழந்தைகள். எனக்குத்தான் குழந்தை தூக்குவது ரொம்பப் பிடிக்கும் என்பதால், ஈவினிங்கில் ஒரு 2 மணி நேரம் குழந்தையை மேக்கப் பண்ணி என்னிடம் தந்துவிட்டு, ஓடி ஓடி வேலைகள் செய்து முடித்திட்டு பின்பு வந்து வாங்கிப் போவா.. எமக்கும் அது ஒரு ஸ்ரெஸ் ரிலீவ்.. அவவுக்கும் அது பெரிய உதவி.

அந்தத் தம்பதிகளோடு அடிக்கடி நம் வீட்டு ஆன்ரி அங்கிள், மதில் மேல்.. எட்டிப் பேசிக்கொண்டிருப்பார்கள். அந்நேரம் நம்மையும் விடமாட்டா ஆன்ரி.. இங்க வாங்கோ எனக் கூப்பிடுவா.. நாமும் போய்ப் பேசுவோம்.. பெரும்பாலான பின்னேரங்களில் இது நடக்கும்..  அந்த பக்கத்து வீட்டுக் கணவருக்கும் சின்ன வயதுதானே, ஆனா அவர்களையும் நாம் ஆன்ரி அங்கிள் என்றே அழைப்போம்... அந்த ஆன்ரியின் பெயர்  “வென்டி”..

நம் ஆன்ரி அங்கிளோடு சேர்ந்துதான் எப்பவும் நாம் அவர்களோடு பேசியிருக்கிறோம், தனித்து  றோட்டில் கண்டால் ஒரு ஸ்மைல், சில நேரம் அதுவுமில்லாமல் போய் விடுவோம். ஆனா அந்த பக்கத்து வீட்டு ஆன்ரிக்கு என்னமோ தன் கணவர் நம்மோடு பேசுவது பிடிக்கவில்லை... கணவரிடம் சொல்ல பயமோ என்னமோ தெரியவில்லை, நம்மிடமும் சொல்லவில்லை, நம் அங்கிளிடம் சொல்லியிருக்கிறா... “அந்தப் பிள்ளைகள் நல்ல பிள்ளைகள்தான், குறை சொல்லவில்லை, ஆனா என் கணவர் அவர்களோடு பேசுவது எனக்கு விருப்பமில்லை, இனிமேல் பேச வேண்டாம் எனச் சொல்லுங்கோ” என.

இதை அங்கிள் ஆன்ரி வந்து நம்மிடம், பக்கத்து வீட்டு ஆன்ரி இப்படி சொல்லியிருக்க தேவையில்லை... என அவவுக்கு பேசியபடி, நம்மிடம் சொன்னார்கள்.

இதைக் கேட்டு நாம் ஷாக்ட்ட்ட்ட்:)) ஆகிட்டோம்ம்.. ஏனெனில் நாம் தனியே பேசியது கிடையாது.. வீட்டுக்கு போனது கிடையாது... நமக்கென்ன தேவை இது... என பயங்கர கோபம்தான் வந்தது.  என்னை விட என் நண்பிதான் அதிகம் பொயிங்கினா:).. சரி போகட்டும் விடுங்கோ என்றேன், நண்பி சொன்னா.. இல்லை அதிரா இதை விடக்கூடாது.. இனி அவவின்[ “வென்டி”..] முகத்தைக் கூடப் பார்க்கக்கூடாது, நம்மை தப்பாக நினைத்தமையாலதானே இப்படி சொல்லிட்டா என பொயிங்கினா. அதுவும் நல்ல விசயம் தான் நம்மால் ஆருக்கும் தொந்தரவு வேண்டாம், இனி பார்ப்பதில்லை பேசுவதில்லை சிரிப்பதில்லை என முடிவெடுத்தோம்.

ஆனா அந்த பக்கத்து வீட்டு ஆன்ரிக்கு[ “வென்டி”..] ஒருவேளை அவரில சந்தேகமோ என்னமோ, நம்மோடு கோபம் கொள்ள அவ விரும்பாததுபோல தெரிஞ்சுது,[வேறு வழி தெரியாமல்தான் நம்மிடம் பேச வேண்டாம் என்றாவோ என்னமோ].. ஆனா நாம் மதில் பக்கம் போவதில்லை, நம் ஆன்ரியையும் நம்மைக் கதைக்க கூப்பிட வேண்டாம் அவவோடும்[ “வென்டியோடும்”] என சொல்லிட்டோம்.

குழந்தை தருவதை மட்டும் அவ நிறுத்தவில்லை. என் நண்பி என்னைப்போல லூஸ் இல்லை:)).. என் நண்பி ஸ்ரிக்ட்டாச் சொல்லிட்டா, இனிக் குழந்தையையும் நான் தூக்க மாட்டேன் என, நான் அப்படியில்லை... சரி அவவுக்கும் என்ன பிரச்சனையோ.. அவவோடு பெரிதாக கோபித்து என்ன பண்ணுவது என நினைச்சேன்.. குழந்தையைத்தூக்குவேன். எங்கள் வீட்டு ஆன்ரிதான் குழந்தைக்கு தூதுவர்:)..

இனித்தான் மெயின் ஸ்டோரிக்கு வரப்போறேன்:)..

நானும் என் நண்பியும் சைக்கிளில்தான் கிளாஸ் க்குப் போய் வருவோம். ஆன்ரி வீட்டுக் கேட்டை அடுத்து, அந்தப் பக்கத்து வீட்டுக் கேட் வரும் அதைக் கடந்துதான் மெயின் ரோட்டுக்குப் போய் வர வேண்டும். அப்போ பக்கத்து வீட்டுக் கேட்[gate] பக்கமே பார்ப்பதில்லை. கொஞ்சக் காலம் ஓடியது.. இப்படியான ஒரு நாளில், நானும் நண்பியுமாக நம் சைக்கிளில் ஏறி, என் நண்பி முன்னால போக.. நான் பின்னால போனேன்.. அப்போ பக்கத்து  “வென்டி”.. ஆன்ரி கேட்டிலே நின்றா குழந்தையோடு.... நான் வருவது தெரிந்ததும்.. என்னைப் பார்த்து தூரத்தில் தொடங்கியே சிரித்தா... அப்போ என்ன பண்ணுவது.. ஆரும் சிரிச்சால் என்னால சிரிக்காமல் போக முடிவதில்லை:)).. இதனால சில பல பிரச்சனைகளிலும் மாட்டுப் பட்டிருக்கிறேன்:).

நானும் பதிலுக்கு சிரித்து விட்டுப் போய் விட்டேன்.. நான் மனதில் நினைத்தேன்.. என்னைப்போல என் நண்பியும் சிரிச்சுப் போகிறா என.. அவ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்:)).... அன்று கிளாஸ் முடிஞ்சு வீட்டுக்கு வந்தாச்சு.. நைட் படிச்சுக் கொண்டிருக்கும்போது...  ஏதோ கதை வரவே .. நான் என் நண்பியிடம் சொன்னேன்... பார்த்தீங்களோ  “வெண்டி ஆன்ரி சிரிக்கிறா ஒன்றுமே இல்லாததுபோல” என்றேன்.

அவ்ளோதான்.. என் நண்பி அப்படியே பொயிங்கிப் பூகம்பமாகிட்டா... “என்னாது நீங்க சிரிச்சீங்களோ? சிரிச்சீங்களோ? எதுக்குச் சிரிச்சீங்க...? உங்களை ஆர் சிரிக்கச் சொன்னது?”.. இப்படி ஒரே கூச்சல்.... அப்போதான் எனக்குத் தெரிஞ்சுது என் நண்பி, வென்டி ஆன்ரியைப் பார்த்துச்  சிரிக்கவில்லை என:))).. எனக்கு என்ன பண்ணுவதெனத் தெரியவில்லை, நான் பண்ணியது சரியா தப்பா எனவும் தெரியவில்லை.... என் நண்பியை விட்டுவிட்டு நான் மட்டும் சிரிச்சது தப்புத்தானே...

 ஆனா நான் நினைச்சேன் என்னைப்போல நண்பியும் சிரிச்சிருப்பா என:)).. இருப்பினும், ஒருவர் நேருக்கு நேர் பார்த்து சிரிக்கும்போது என்னால முகத்தைத் திருப்ப முடியாமல் போச்ச்ச்ச்ச்:)).

இதுதான் அந்தக் கதை:).

ஊசிக்குறிப்பு:

ஊசி இணைப்பு:)

இங்கின தமனாக்காவை டச்சூஊ பண்ணுங்கோ... ஹையோ வெரி சோரி.. டங்கு ஸ்லிப் ஆச்சே கர்ர்ர்ர்:)) டச்சுப் பண்ணிடாதீங்கோ பிளீஸ்ஸ்ஸ்:) பழைய தமிழ்மணப் பழக்க தோசத்தில ஜொள்ளிட்டேன்:)).. ஹையோ இப்போ ரெண்டாம் தடவையாக:) நெல்லைத்தமிழன் டென்ஷன் ஆகிடப்போறாரே:))

*********************_()_***********************

	Tweet