நான் தேடும் செவ்வந்திப் பூவிதூஊ:)

உதுவல்ல தலைப்பு... இதுதான் தலைப்பூஊஊஊ

சொர்க்கம் - நரகம்

சே...சே... யோகாச் செய்யிறதால வர வர ஞாபக சக்தி அதிகமாகிட்டே வருதூஊ:)

 ஒரு பாதிரியார், தேவாலயத்திலே உரையாற்றிக் கொண்டிருந்தார். அங்கு ஒரு கடவுள் நம்பிக்கையில்லாதவர் ஒருவர் வந்திருந்தார். அவர் நாத்திகவாதியில்லை. அதே நேரம் எதையும் நம்ப மாட்டார். அவருக்கு மனதில் கேள்விகள், சந்தேகங்கள்தான் வரும்.

அவர் இந்த உரையைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தார். அப்போ அந்த பாதிரியார் சொன்னார்..
“நல்லவர்கள், கடவுளை நம்புவோர் சொர்க்கத்துக்குப் போவார்கள். கெட்டவர்கள், கடவுளை நம்பாதோர், நரகத்துக்குப் போவார்கள்” என.

இதைக் கேட்ட அந்த கடவுள் நம்பிக்கை இல்லாதவருக்கு, சந்தேகம் எழுந்துவிட்டது. உரை ஆற்றிவிட்டு பாதிரியார் போனபோது, அவர் பின்னால் போய்க் கேட்டார்..
ஃபாதர்.... நீங்கள் சொன்னதில் எனக்கொரு சந்தேகம்..

“நல்லவர்கள், கடவுளை நம்பவில்லையாயின் நரகத்துக்குப் போவார்களோ?, அதேபோல கெட்டவர்கள் கடவுளை நம்பினால், அவர்களுக்குச் சொர்க்கம் கிடைக்குமோ” எனக் கேட்டார்.

இதற்கான பதிலை உடனடியாக அப் பாதிரியார் சொல்லவில்லை. அவர் , இன்னொருநாள் பதில் சொல்கிறேன் என்றுவிட்டுப் போய் விட்டார்.

அவரின் மனதில் இக் கேள்வி குடைந்துகொண்டிருந்தது, நியாயமான கேள்விதானே, இதற்கு என்ன பதில் சொல்லலாம் என.

இரவு, பாதிரியாருக்குக் கனவு வருகிறது. கனவிலே ஒரு ரெயினில் ஏறி, சொர்க்கத்தை நோக்கிப் போய்க் கொண்டிருக்கிறார், அங்கு போனதும் பார்க்கிறார். சொர்க்கம் என நினைத்த இடம் காய்ந்து வரண்டு காடுபோல காட்சி தருகிறது.

திரும்பி நரகத்துக்குப் போகிறார்.. அங்கே, நாட்டில் நல்லவர்கள் எனப் போற்றப்பட்ட, பாதிரியாருக்குத் தெரிந்த சிலர் நின்று தோட்ட வேலைகள் செய்கிறார்கள், பூமி குளிர்மையாக பச்சைப் பசேலெனக் காட்சி தருகிறது.

அப்போ, இப் பாதிரியார் அந்த தோட்டவேலை செய்யும் நல்லவர்களைப் பார்த்துக் கேட்கிறார்,
“நீங்கள் எப்படி இங்கு நரகத்திலிருக்கிறீர்கள், நரகம் குளிர்ச்சியாக இருக்கிறது, ஆனால் சொர்க்கம் ஏன் காய்ந்துபோய் இருக்கிறது?” என.

அதற்கு அவர்கள் சொன்னார்களாம்,
“நல்லவர்கள் எங்கிருக்கிறார்களோ, அதுதான் சொர்க்கம், கெட்டவர்கள் எங்கிருக்கிறார்களோ அதுதான் நரகம்” என்று.

முடிவு என்னவென்றால்....

“நாம் எங்கே, ஆருடன் இருக்கும்போது அதிக மகிழ்ச்சியாக, சந்தோஷமாக இருக்கிறோமோ அதுதான் சொர்க்கம்”

அதேபோல

“நாம் எங்கே, ஆருடன் இருக்கும்போது, மன வேதனையோடும், துன்பத்தோடும், சந்தோஷமின்றிக் கஸ்டப்படுகிறோமோ அதுதான் நரகம்”

இது பூஸ் ரேடியோவில் சொன்னார்கள், ஞாபகமாக்கி வைத்து இங்கே எழுதிட்டேன். 

=================================இடைவேளை================================

  

இந்த இடைவேளையிலயாவது, ஆராவது நம்மளத் தேடீனமோ பார்ப்பம்:)))

=================ஸ்ஸ்ஸ் முடிஞ்சு போச்ச்ச்ச்ச் இடைவேளை==================

பூஊஊஊஊ இணைப்பூஊஊ:)):

எங்கட ஆற்றங்கரையும் செவ்வந்திப்பூக்களும்...

படம் எடுக்க நினைத்துக்கொண்டே இருந்தேன், அதற்குள், இடையில் மழை நாட்கள் வந்து, பூக்கள் கொஞ்சம் பழுதாகிவிட்டன... அஜீஸ் பண்ணுங்கோ பிளீஸ்ஸ்ஸ்:)). 

 

நிழல் தெரியுதோ பூவில?:), நாங்களெல்லாம் பூவுக்கு நிழல் கொடுக்கும் பரம்பரையாக்கும் ம்ஹூம்:))

ஜீப்பைப் பார்க் பண்ணிவிட்டு, டெண்டிஸ்ட் இடம் போய் “ஈ” க்காட்டி வந்தேன், அப்ப பார்த்து ஒரு கறுப்புப் பூஸார் என் ஜீப்பின் கீழே நுழைகிறார்:) உடனே ஒரு ஷொட்:))

கீழே போனவருக்கு என்னா தைரியம், போய்ப் படுத்துவிட்டார் கீழே:)), நான் எப்படியாம் ஜீப்பை எடுப்பது அவ்வ்வ்வ்வ்வ்:)), ரோட் என்றாலும் பறவாயில்லை என, நானும் கீழே சரிஞ்சு படுத்து படமெடுத்தேன்... கண் மட்டும் நல்ல அயகாத் தெரியுது:)).

	Tweet