இது சொந்தக் கதை:)... சோகக் கதைங்க:)..

எல்லாருமே நம்மளமாதிரி இருந்திட்டால் சோகம் வருமா சொல்லுங்க:)).. ஆனா அடுத்தவங்க நம்மளவிட சூப்பராச் செய்யும்போது சோகம் வராமல் இருக்குமோ என்ன சொல்லுங்க?:)).. ஹா..ஹா..ஹா...இதை நம்பிடாதீங்கோ பிளீஸ்ஸ்:)) நாமதான் எல்லாத்தையும் டக்குப் பக்கென வெளிப்படையாச் சொல்லிடுவமே:).. மனதில் எதையுமே புதைச்சு வச்சிட்டுப் பேசும் பழக்கமே இல்லை.. சரி அதை விடுங்க:))..

“நாகபாம்பு படமெடுக்குதென, நாக்குழிப்புழுவும் படமெடுக்க வெளிக்கிட்டதாம்ம்”:))) ...... அப்பூடி ஆச்சு என் நிலைமை:))

சோகத்துக்கு காரணம் என்னவெனத் தெரிஞ்சு கொள்ள ஆசையா இருப்பீங்க தானே:)... இதோ பாருங்க..  இத்தனை வகை அகர் அகர் தானுங்கோ:) காரணம்:).

என் சோகத்தின் காரணம் நம்பர் வன்:).
இது மகி செய்த தேங்காய்ப்பால் கடல்பாசி:).

நானும் செய்யலாமே என முடிவெடுத்து, அனைத்தையும் ஆயத்தப் படுத்திப்போட்டுத்தான், மகியின் குறிப்பைப் படிச்சேன்ன்.. 8 மணி நேரம், கடல்பாசியை ஊறவிடுங்க என இருந்துது... ஆனா இதுக்கு முன் செய்த ஜலீலாக்கா, ஆசியா ஆருமே ஊறவிடச் சொல்லல்ல அதனால....

சரி எங்கிட்டயேவா என நினைச்சுக்கொண்டே எடுத்தேன் கடல்பாசியை, வெயிட் பண்ணிச் செய்ய மனம் கேட்காதெனக்கு, நினைச்சால் உடனே செய்து முடிக்கோணும், அப்படி ஒரு கெட்ட பழக்கம் என்னில இருக்கு:)....

காந்தித் தாத்தா என்ன சொன்னார்?:: என்ன சொன்னார்.... “செய் அல்லது செத்துமடி” எனச் சொன்னார்... சின்ன வயதில் இருந்தே அது மனதில பதிஞ்சிட்டுது...

சரி என் கடல்பாசியை எடுத்தேன்ன்... இது கனடாவில சைனீஷ் கடையில வாங்கினது, ஒரு எழுத்தும் புரியுதில்ல, .. படம் பார்த்து, சரி.. இதுதான் கடல்பாசி என முடிவு பண்ணி வாங்கினேன்..

எட்டு மணி நேரத்துக்கு எங்கின போவேன் நான்:), அதனால மைக்குறோ வேவில வச்சு நன்கு அவிச்சேன் .. அதுவும் குளுகுளு என வந்துது... சரியாகிட்டுது என நினைச்சு அடுப்பில போட்டால்ல்ல்.. அவியுது அவியுது ஒண்டரை மணித்தியாலத்துக்கும் மேல ஹாஸ் ல அவிச்சும் கரையவே இல்லை... சரி இதுக்கு மேல வாணாம் என இறக்கினேன்.. இப்பூடி வந்துது...

பிரிஜ்ஜில் வைத்தேன்... ஆனா கட்டியாகவில்லை, சுவை பறவாயில்லை... பிரமிக்குமளவுக்கு ஒன்றுமில்லை. அடுத்த நாள் எடுத்து வெட்டிப்பார்த்தேன்.. இப்பூடி ஆச்சு.. முழுமையாகக் கரைந்திருக்கவில்லை...

அதுக்குள் இந்திய சுகந்திர தினம் வந்துது... அப்போதான் அடுத்த சோகம்..:))

சோகம் நம்பர் ரூ:)
இது ஜலீலாக்கா மீண்டும் செய்து போட்டா...

அதே நேரம் நிகழ்ந்த அடுத்த சோகம்...

சோகம் நம்பர் த்ரீ:)
இது ஆசியாவுடையது...

சரி இதெல்லாம் தாங்கக் கூடிய சோகம் தான்:) என நினைச்சுக்கொண்டிருக்க... எனக்கொரு மெயில் வந்துது... அப்பூடியே பொயிங்கிப் போயிட்டேன்ன்ன்:).. பூஸ் இந்தாங்க இது உங்களுக்கு..:)) என்று ஒரு வசனம் வேற இருந்துது:)...

சோகம் நம்பர் ஃபோர்:)
இது அஞ்சுவுடையது...

இத்தனை சோகத்தையும் சுமந்து கொண்டு நெஞ்செல்லாம் அடைக்க... நான் இனி இருந்துதான் என்னத்தை சாதிக்கப் போகிறேன்ன்ன்ன்:)... “செய் அல்லது செத்து மடி”:) இதில முதலாவது சரி வரல்ல:)... அப்போ இரண்டாவது.. “செத்துமடி” யையாவது கடைப்பிடிப்போமே என எண்ணி:)... உசிரைக் கையில பிடிச்சுக் கொண்டு:).. தேம்ஸ்க்குப் போனேன்ன்... :) பிளாஸ் பக்கில எல்லாமே ஓடிச்சுது...

அடிக்கடி நான் சொல்லுவேனே குதிக்கிறேன்ன்.. குதிக்கிறேன் என.. அது இன்று நிறைவடையப்போகுது:).... நாளைக்கு வலையுலகம் எங்கும் ஒரு கூட்டம் நடக்கும்:) பின்பு .. ஒரு பூனைப்படம் போட்டு அஞ்சலி நடக்கும்:) அடுத்த நாளே மறந்திடுவினம்:)..

நாளைக்கும் காத்து வீசும்...
நாளைக்கும் பூ மலரும் - ஆனால்
நான் இருக்க மாட்டேன்ன்...:)

எண்டெல்லாம் எண்ணிக் கொண்டே, கண்ணைப் பிங் கலர் டிஷூவால துடைச்சபடி:).. ... தண்ணியில வலது காலை:) எடுத்து வச்சேனா:)...

ஒரு குரல்... “பூஸ் ஓடிவாங்க”.. “இது உங்க பங்கு” என ஒலிச்சுது:)..
டக்கென ஆர்வக் கோளாறாகி:) ஆர் கூப்பிட்டவை என பார்க்கும் ஆவலில்.. “மாத்தி ஓசிச்சேன்”:) சரி எதுக்கு கூப்பிட்டாங்க என முதல்ல பார்ப்பம்.. தேம்ஸ் இங்கினதானே இருக்கும், பிறகும் குதிக்கலாம் என வந்தேன்:).... அடுத்த சோகம் ... கொசு மயில்ல வந்திருந்துது:)..

இது சோகம் நம்பர் ஃபைஃவ்:)
கீரி எனும் என் சமையல் கிரிஜா அனுப்பியிருந்தா:)

இதையும் பார்த்ததும்.. எனக்குள் இருந்த மிருகம்.. வெளில வந்துது...:))..  

“அதிரா பொறுத்தது போதும் பொயிங்கி எழு”:).. என ஒரு உற்சாகக் குரல் கொடுத்துது:))..
ஓடிப்போய் ரேடியோவைப் போட்டேன்ன்(சந்தோசம் வந்தால் டக்கெனப் பாட்டைப் பலமாப் போட்டுக் கேட்பது வழமைதானே:)) அது பிபிசில எனக்காகவே சிட்டுவேஷன் சோங்:) சொறி சிட்டு:) வேஷன்:) சோங் போய்ச்சுது:)....

உன்னால் முடியும் டம்பி டம்பிஈஈஈ...:))..

உடனே ஓடிப்போய் மீண்டும் தூக்கினேன்....... கடல் பாசியைத்தான்:).. எங்கிட்டயேவா?:) இம்முறை முதலில் ஊறப்போட்டேன்ன்.. கிட்டத்தட்ட 24 மணித்தியாலங்கள் ஊறவிட்டேன்ன்ன்.. கரையல்ல.. 20 நிமிடம் மைக்குறோ வேவ்ல வச்சேன்.. அப்பவும் கரையல்ல... சரி போனால் போகட்டும்.. பூஸே.... எனப் பாடிக்கொண்டே பத்திரமாச் செய்தேன்...

முந்தியதை விட பறவாயில்லை... ஆனாலும் சோகம் சோகம்தானுங்கோ:))

ஊசி இணைப்பூ:)
வாழும் வரை போஓஓஓராஆஆடூஊஊஊஊஊ.. வழி உண்டு என்றே பாடூஊஊஊஊ:)..

========================================================

புள்ளிகள் பூர்த்தி செய்யப்பட்டால்தான் கோலங்கள் ஆகின்றன, எண்ணங்கள் பூர்த்தி அடையும்போது அதற்கு நிம்மதி எனப் பெயர் வருகின்றது, நமக்கு எது தேவையோ, அதைப் பெற முயற்சி செய்வோம், இல்லையேல் விட்டுவிடத் தயாராவோம், ஏனெனில் நமக்குத் தேவை  “நிம்மதி” ........கவியரசு வைரமுத்து..

========================================================

	Tweet