கடாபியும் Guard பெட்டியும்...

கடாபி கொல்லப்பட்டுவிட்டார் என்ற செய்தி கேட்ட நேரம் தொடங்கி என் மனதில்.... பல பழைய நினைவுகள் மலரத் தொடங்கி விட்டன.

இன்று வெளியே போய் வந்து கதவைத் திறந்தோம், மூத்தமகன் ஓடிவந்து சொன்னார்.... கடாபியை சூட் பண்ணிவிட்டார்கள்... அதுதான் நியூஸ் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறேன் என.

அவருக்கு 11 வயதுதான், ஆனா இப்படியான விஷயங்களில் ஆர்வம் அதிகம், தேடித்தேடி நெட்டிலே நியூசெல்லாம் பார்ப்பார்... அதுக்கு முக்கிய காரணம் அவர்களது கிளாஸ் ரீச்சர் என நினைக்கிறேன்.

கடாபி ஒளித்திட்டார் என்றதும், நான் கவலைப்பட்டேன் அவரையும் பிடிக்கப்போகினமோ என, ஏனம்மா உங்களுக்கு அவரைப் பிடிக்குமோ எனக் கேட்டார், நானும் எனக்கு சரியான விருப்பம் எனச் சொல்லிட்டேன்.

அதிலிருந்து என்னிடம் அடிக்கடி கேட்டபடி, ஏன் அவரை உங்களுக்குப் பிடிக்கும், அவர் bad person பல ஆட்களைக் கில் பண்ணியிருக்கிறார் என்றெல்லாம் சொன்னார்.

இன்று சூட் பண்ணியாச்சு என்றதும், எனக்குக் கவலையாக இருக்கு எனச் சொன்னேன்.  எதுக்குக் கவலைப் படுறீங்கள், ஆட்கள் எல்லோரும் சந்தோஷமாகக் கொண்டாடுகிறார்கள், ரீவியை வந்து பாருங்கோ எனச் சொன்னார். நான் சொன்னேன், நல்லவரோ கெட்டவரோ.. அது எதுவும் எனக்குத் தெரியாது, ஆனா அவரும் ஒரு man தானே என.

சரி இனி விஷயத்துக்கு வாறேன்.  நான் பேபியாக:) இருந்த காலத்தில், இடைக்கிடை வீட்டிலும் ஒவ்வொருவர்பற்றிக் கதைக்கும்போதும், கடாபியின் கதையும் வரும்.  பெயரும் ஒரு வித்தியாசமான பெயர் என்பதாலோ என்னவோ, என் மனதில் கடாபி பதிந்திட்டார். ஆனா அவர் யார், எங்கிருக்கிறார் என்ற விபரமேதும் தெரியாது, கேட்டுத் தெரிந்துகொள்ளவும் முற்படவில்லை அப்போ.

எங்கள் ரோட்டிலே ஒரு குட்டிக் கோயில் இருக்கு. அதில் சித்திரை மாதத்தில் சித்திரைக் கஞ்சி காய்ச்சுவார்கள். அங்கிருக்கும் அயலவர்கள் எல்லோரும் சேர்ந்து.

ரோட்டால் போகும், கார், லொறி, வான்.... எதுவாயினும் மறித்து எல்லோருக்கும் கஞ்சி கொடுப்பது வழக்கம்.  அப்படித்தான் ஒருநாள், வாகனங்களை மறித்து கஞ்சி கொடுத்துக்கொண்டிருந்தார்கள். வாகனங்களைக் கை காட்டி மறிப்பது, எங்கட அண்ணனும், அவரின் ஃபிரெண்ட்டாகிய.. எங்கட பக்கத்து வீட்டு அண்ணனும்.

நான் பார்த்துக்கொண்டு நின்றேன். எங்கட பக்கத்து வீட்டு அண்ணன் சரியான ஜோக்கர். அவர் வாய் திறந்தாலே நகைச்சுவைதான்... இப்பவும் அப்படியேதான் இருக்கிறார்.

அவர் ஒரு லொறிக்கு கை காட்டி மறித்தார். லொறி ரைவர், தாடியும் வைத்து தொப்பியும் போட்டு மெல்லியவராக இருந்தார்(இஸ்லாமியர்), அவர் ஸ்லோப் பண்ணிவிட்டு, பின்பு நேரமில்லை என கை காட்டிக்கொண்டு போய் விட்டார் நிறுத்தாமல். பெரும்பாலும் எல்லா மதத்தவர்களும் நின்று குடித்து விட்டுப் போவார்கள். அவருக்கு அன்று நேரமில்லைப்போலும்.

அதைப் பார்த்த பக்கத்து வீட்டு அண்ணன் சொன்னார் “அங்கபார் கடாபியை, லொறியை நிறுத்தாமல் போகிறார்” என. எனக்கு அது நகைச்சுவை எனத் தெரியாது. நான் மனதில் எடுத்துக் கொண்டேன்.... “ஓ.. வீட்டில் கதைக்கும் கடாபி இவர்தானோ” என்று.

அது முடிந்து, ஒருநாள் நாம் எல்லோரும் தியேட்டருக்குப் படம் பார்க்கப் போயிருந்தோம். அங்கிருந்த தியேட்டரில், பின்னால் கடைசியாக ஒரு பாதிச் சுவர் கட்டப்பட்டு, ஒரு அறைபோல இருக்கும், அதனுள் பெரும்பாலும் இஸ்லாமியர்கள்தான் இருப்பார்கள். ஒருவேளை அவர்களுக்கெனத்தான் அது கட்டப்பட்டிருந்துதோ எனக்குத் தெரியாது.

அதுக்கு முன் வரிசையில் நாம் இருந்தோம். இடைவேளை வந்துது. லைட் போட்டார்கள்....

--------------------சரி இங்கும் ஒரு இடைவேளை--------------------

திருமணத்துக்கு முந்தின காலத்தில். எங்கு போனாலும் அப்பாவோடுதான் போவது வழக்கம். அப்பாவில் ஒரு பழக்கம், சாப்பாடில்லாமல் இருந்தாலும், வெளிக் கடையில் ஏதும் வாங்கித் தரமாட்டார்.  சைவக் கடையில் மட்டுமே சாப்பிடுவோம், அல்லது நல்ல ஹோட்டல்கள், அதுவும் அப்பாவுக்கு நம்பிக்கையானவர்கள் ஆராவது அறிமுகப்படுத்தியதாயின் மட்டும் அசைவம் சாப்பிடுவோம்.

 பிரயாணம் எனப் புறப்பட்டால், சோடா, கோதுக்கடலை... இப்படியான சமைக்காத உணவுகள் மட்டுமே வாங்க விடுவார், நாமும் பழகிவிட்டோம், கேட்க மாட்டோம். ஆனா திருமணத்தின் பின்பு, கணவர் டாக்டராக இருந்தாலும்... என்ன கேட்டாலும் வாங்கித் தந்திடுவார். திருமணத்தின் பின்புதான், ரெயினில் அவித்த சோளன், வடை, ரால் வடை.. கோல் ஃபேசில், கொத்துரொட்டி... etc, etc,  எல்லாமே ஆசைக்குச் சாப்பிட்டிருக்கிறேன். அதுவும் ஒன்று சொன்னால், மூன்று வாங்குவார்..  அளவுக்கு அதிகமாக வாங்கி சாப்பிட முடியாமல் சாப்பிட்டு முடிப்போம். ஆருடைய புண்ணியமோ எந்த உபாதைகளும் ஏற்பட்டதில்லை.

-------------- இனி அந்த இடை வேளைக்குப் போவோம்------------

அப்பா எழுந்து கச்சானும், சோடாவும் வாங்கி வரப் போய்விட்டார்:)...  நான் கொஞ்சம் கதிரையால எழும்பி நின்று அப்படியே பின்னால் பார்த்தேன்... அன்று லொறியில் கண்ட அதே ஆள்... தாடியோடும், தொப்பியும் போட்டுக் கொண்டு இருந்தார். எனக்கு சந்தோசம் தாங்க முடியவில்லை... உடனே பக்கத்திலிருந்த அண்ணனைத் தட்டிச் சொன்னேன்... “அண்ணன், அங்கே பார்.. கடாபி கார்ட்(guard) பெட்டியில் இருக்கிறார்"... என.

அண்ணனுக்கு வெட்கமாகிவிட்டது,  “அதிரா பேசாமல் இரு, சத்தம் போடாதே, அது கடாபி அல்ல”.... என்று என்னை அடக்கி விட்டார். வீட்டுக்கு வந்துதான் அதுபற்றிய விளக்கம் கேட்டுத் தெரிந்து கொண்டேன். அன்றிலிருந்து “கடாபி” என்பவர் என் மனதில் நீங்கா இடம்பிடித்திருந்தார். என்னை அறியாமல் அவரில் என்னவோ எனக்கொரு பாசம் ஏற்பட்டிருந்தது... எனக்கு அவரது பெயர் கேட்டாலே ரொம்ப பிடிக்கும்.

ஆனால், இன்றுவரை அவரை நான் பார்த்ததில்லை, இன்று இறந்தபின்புதான், அவரின் படங்கள் பார்த்தேன். பிரித்தானியாவுக்கும் வந்து, முந்தின பிரதமர் ரொனி பிளேயரையும் சந்தித்துப் போயிருக்கிறார்... நான் என்னவோ பார்க்கத் தவறிவிட்டேன்.

அவர் நல்லவரோ கெட்டவரோ... அதுபற்றி எனக்கு எதுவும் தெரியாது, ஆனால் அவரது மரணம் கேட்டு என் மனம் கவலைப்பட்டது உண்மையே.

இப்படித்தான் எனக்கு ரொம்பவும் பிடித்தமானவர் பூட்டோ, அடுத்து சதாம் ஹூசைன்... அவரைத் தூக்குப் போடப்போகிறார்கள் என்ற நேரம் தொடங்கி என்னால் சாப்பிட முடியவில்லை, அதிலும் அடுத்த நாள் தூக்கியதையும் பார்த்துவிட்டேன்.... தாங்க முடியாமல் இருந்தது.

அதுபோல் முந்தின அமெரிக்க ஜனாதிபதி கிளிங்டனை ரொம்பப் பிடிக்கும். ஆனால் புஷ் ஐக் கண்ணில காட்டவே கூடாது:), ரீவியை விட்டு எழுந்துவிடுவேன், பாவம் அந்த மனிஷன் எனக்கொன்றும் செய்யவில்லை, ஆனால் எனக்குப் பிடிக்கவே பிடிக்காது.

இதனால்தானோ தெரியேல்லை:))

இங்கு நான் guard பெட்டி எனக் குறிப்பிட்டது பற்றி:)):
பிறந்ததிலிருந்து, நாம் ஒரே ரெயின் பிரயாணம் செய்வோம்... . எங்கள் மாமா ஒருவர் ரெயில்வே கார்ட் ஆக இருந்தவர். அப்போ அவர் எங்களைத்தூக்கிப் போய் எஞ்சினில் வைத்திருப்பார், guard's compartment இல் வைத்திருப்பார். அதனால் என்னைப் பொறுத்து கடைசியாக, பெட்டியாக இருந்தால்.... அது கார்ட் பெட்டி:)... என மனதில் பதிந்திருந்தது... அதனால் தியேட்டரில் கடைசியாக, பெட்டியாக கட்டப்பட்டிருந்தமையால்.... அதுவும் கார்ட் பெட்டி என மனதில் எண்ணியிருந்தேன்.....:)))

பார்த்தீங்களோ என் கற்பனைக்கு அளவேயில்லை:))).

ஊசி இணைப்பு:)

பேபி அதிரா, கையை எடுங்கோ, படிக்கிறவை எல்லோரும் பின்னூட்டம் போட்டுவிட்டுத்தான் போவினம், இல்லாட்டில் முதலை கடிச்சுப்போடுமெல்லோ:))).

======================================================

அப்பா: ஏண்டா பேப்பரில பரீட்சை முடிவு வந்திருக்கு, 

உன் பெயரைக் காணவில்லையே?...

மகன்: எனக்கு இந்த வீண் விளம்பரமெல்லாம் பிடிக்காதப்பா......:)).

======================================================

	Tweet