மனிசர்தாங்க முக்கியம்:)

மனிசர் தாங்க முக்கியம், அதுக்குப் பின்னர்தான் அனைத்தும். சில நேரங்களில் மனிதர்களுக்கு கொடுக்கும் முக்கியத்தை விட ஏனையவற்றுக்கு முக்கியம் கொடுத்து விடுகிறோம்.
எங்கே, அன்பு, பாசம் + மரியாதை குறைகிறதோ, அங்கே நமக்கான முக்கியத்துவம் குறைந்து விட்டதென்றே அர்த்தம், அப்படியான இடங்களில், புரிந்து கொண்டு அமைதியாக வெளியேறி விடுவதே நமக்கு அழகு.

“மதியாதார் தலைவாசல் மிதியாதே என்று, மானமுள்ள மனிதனுக்கு ஒளவை சொன்னது.. அதில் அர்த்தம் உள்ளது”

அன்பு எங்கே அதிகமாக இருக்கிறதோ, அங்கே குறைகள் ஏதும் கண்ணுக்குத் தெரியாது. அன்பு குறைகின்றபோது, குட்டிக் குட்டிக் குறைகள் எல்லாம் பெரிசாகத் தெரியும். எது எப்படி இருப்பினும் எப்பவும் ஒன்றை நாம் மறந்திடக்கூடாது.. மனிசங்கதாங்க முக்கியம்:).

அடிக்கடி குறைகளைக் கூறிக்கொண்டும், ஆனா எனக்கு  உன்மேல் அவ்ளோ பாசம்/நட்பு இருக்குது தெரியுமோ.. எனவும் சிலர் சொல்லிக்கொண்டு இருப்பார்கள்.. இதெல்லாம் சொல்லித் தெரிய வேண்டியதில்லை... தானாடாவிட்டாலும் தசை ஆடுவதுதான் அன்பு.

ஒரு குட்டிக் கதை... தன் மனைவிக்கு பிறந்தநாள் வந்ததாம், அப்போ அதிர்ச்சியாக, மனைவிக்கு ஒரு அழகான காரை, மனைவி அடிக்கடி பேசும், விருப்பப்படும் கலரில், வாங்கிக் கொடுத்தாராம் கணவன். மனைவிக்கோ அளவில்லா மகிழ்ச்சி, என் மனதில் இருந்ததை அறிந்து, எப்படி இப்படி என் ஆசையை நிறைவேத்தினார் கணவர் என.

கணவர் மனைவியிடம்,  கார்த் திறப்பைக் கையிலே கொடுத்து, கூடவே ஒரு என்வலப்பையும் கொடுத்து, இதிலே காரின் பத்திரங்கள் அனைத்தும் இருக்கு, ஏதாவது ஆபத்து நேர்ந்தால், அல்லது பொலீஸ் மறிச்சால் தேவைப்படும், இதனை உன் காண்ட் பாக்கிலே பத்திரமா வச்சுக்கொள் எனக் கொடுத்தார்.

மனைவியும் கடவுளை வேண்டியபடி, காரை எடுத்து ஓடிக்கொண்டு போனா, போன வழியிலே , ஒரு போலீசைப் பார்த்துப் பயந்ததில், ஒரு மரத்தில் மோதிவிட்டா, முன்பக்கம் இடிபட்டு விட்டது. பொலீஸ் ஓடிவந்து லைசென்ஸ் ஐக் காட்டு என்றதும்... இவவுக்கு மனதில் எழுந்த நினைவு.. கடவுளே புதுக்காராச்சே, கணவர் ஆசையா வாங்கிக் கொடுத்தாரே, திட்டுவாரோ என எண்ணி நடுங்கிய படியே..

காண்ட் பாக்கைத் திறந்து அந்த என்வலப்பை எடுத்து பிரித்தா லைசென்ஸ் ஐ எடுக்க, அப்போ அதனோடு ஒரு கடிதம் இருந்தது கணவனின் கை எழுத்தில்.. அதில் எழுதியிருந்தது...

“ஒருவேளை நீ ட்றைவ் பண்ணும்போது ஆக்சிடண்ட் ஏதும் ஏற்பட்டு , காருக்கு ஏதும் சேதம் ஏற்பட்டாலும்கூட, பயந்துவிடாது, ஏனெனில் “எனக்கு முக்கியம் நீதானே அன்றிக் கார் அல்ல”... என. இதைப் படித்த மனைவியின் கண்ணால் அருவி கொட்டியது:)..

இதுதானே அன்பு, இதுதானே காதல்.. இந்த அன்பு பாசம் இருப்பின் குறை என்பது கண்களுக்குத் தெரியாது.

சமீபத்திலே நடந்த ஒரு சம்பவம்... எங்கள் குடும்பத்தில் நான் தான் அதிகமாக எல்லோரோடும் தேடித் தேடிப் பேசுவேன், உறவுகளை படுபயங்கரமாக ஒன்று சேர்த்து, கதைத்துப் பேசி வைத்திருப்பதில் எனக்கு ஒரு மிகுந்த அக்கறையே உண்டு. அக்கறை என்பதை விட, என் பழக்கம் அப்படி எப்பவும் எல்லோரையும் ஒன்றிணைத்து, ஒட்டாக வைத்திருப்பதில் விருப்பம்.

ஆனா வேலைக்குப் போகும் காலங்களில், கோல் பண்ணுவது, தேடுவது  குறைவாகவே இருக்கும். அப்போ சமீபத்தில் அக்கா கோல் பண்ணினா,  “என்ன, நீ இப்போ தேடுவது குறைந்துவிட்டது.. என்ன நடக்கிறது” என்றா,

 “நான் இப்போ ரயேட் ஆகிடுறேன், அதனால கோல் பண்ணுவது குறைவு” என்றேன்... உடனே சொன்னா பாருங்கோ:)

 “அதிரா, வேலைக்குப் போவதால், கோல் பண்ணி எல்லோரையும் சுகம் விசாரிக்க முடியவில்லை எனில்.. வேலையை விட்டிடு:) ஏனெனில் மனிசர்தான் முக்கியம்:)” என்றிட்டா கர்ர்ர்ர்ர்:).. ஹா ஹா ஹா.

இதேபோல இன்னொரு சம்பவம், கனடாவில் ஒரு வெடிங். அதுக்கு நாம் இங்கிருந்து போக முன்பே, எனக்குப் பிடித்த பிங் கலரில் அதிக விலையில், தான் வாங்குவதோடு சேர்த்து, எனக்கும் சாறி வாங்கி, அதுக்கு மச்சிங்காக பிளவுஸ் தைத்து, என்ன தேவையோ எல்லாம் செட்டாக எடுத்து வச்சிட்டா என் மச்சாள்(கணவரின் சகோதரி).

அதை விட நிறைய செலவுகள் செய்திட்டா நம் எல்லோருக்கும், [கணவர் கொடுக்கத் தேவையில்லை, விடுங்கோ  எனத்தான் சொன்னார்], ஆனா எனக்கு மனம் கேட்கவில்லை, நிறைய செலவழிச்சிட்டாவே நமக்காக, பேசாமல் இருக்கக்கூடாது என, சாறியின் காசைத் தரப்போறேன் என்றேன், இல்லை வேண்டாம் என்றிட்டா. கையில் கொடுத்தால் வாங்க மாட்டா என நான் ஒரு பிளான் போட்டேன்.... இதை மனதில வச்சபடி இன்னொரு கதை கேழுங்கோ..

அவவிடம் சிங்கப்பூரில் வாங்கிய நெக்லெஸ் ஒன்றிருக்கு, அது ஒரு வித்தியாசமான டிசைன்.. அதில எனக்கு விருப்பம்:). ச்சும்மா சொல்லுவேன் (நம்புங்கோ ச்சும்மாதான்) இதை நான் கொண்டு போகப்போகிறேன் என:).  அப்போ எல்லோரும் வெடிங் போய் வந்து, நகைகளைக் கழட்டி, அறை மேசையிலும் லாச்சியிலும் வைப்பது வழக்கம்.

அவ தன் நெக்லெஸ் உட்பட அனைத்து நகைகளையும் சும்மா லாச்சியில் போட்டிருந்தா, பின்பு லொக்கரில் வைப்பா.

அப்போ நாங்கள் திரும்பி இங்கு வர ஆயத்தமாகி எயாபோட்டுக்கு வெளிக்கிட்டு, வீட்டிலிருந்து இறங்கும் நேரம், நான் ஓடிப்போய் அந்த சாறிக்கான பணத்தை, அவவின் லாச்சியில் இருந்த நெக்லெஸ் இனை தூக்கிப்போட்டு அதன் கீழ் வைத்துப்போட்டு, எயார்போர்ட்டுக்கு எல்லோரும் வந்தாச்சு:).

எயார்போட்டில் நாம் எல்லோரும்... அக்கா, அண்ணி, மச்சாள்.. இப்படி சுற்றிச் சுற்றி நிண்டு பேசிக்கொண்டிருந்தோம், அப்போ நான் சொன்னேன்.. அவவை.. XXX அக்கா எனத்தான் கூப்பிடுவேன்.   “............... அக்கா, வீட்டுக்குப் போனதும் உங்கள் லாச்சியைத் திறந்து, நெக்லெஸ் இருக்கோ எனச் செக் பண்ணுங்கோ”என:),

அதுக்கு உடனே அவ பயந்திட்டா ஹா ஹா ஹா ... ...ஙேஙேஙேஙேஙே என்றா:). இதைப் பார்த்த என் அக்காவுக்கு அடியும் தெரியாது நுனியும் தெரியாது:) ஆனா என்னமோ நடக்குது என மட்டும் புரிந்து... உடனே சொன்னா..
“இஞ்ச பாருங்கோ XXX அக்கா, எதுக்கு ஏங்குறீங்க, மனிசர்தான் முக்கியமே தவிர நகை அல்ல” என:) என் அக்காவும் அவவை.. XXX acca  என்றுதான் கூப்பிடுவா.. உடனே அவ உட்பட எல்லோரும் கொல்ல்ல்ல்ல் எனச் சிரிச்சு ஒரே சிரிப்பலையாகிட்டுது:).[சிரிப்பதை அப்பூடித்தான் சொல்லோணுமாம்:)].

அதனால நான் சொல்ல வருவது என்னவெனில்... மனிசர்தாங்க முக்கியம், மனிசருக்கு மரியாதையும் அன்பையும் எப்பவும் கொடுக்கோணும்.. இரண்டையும் கொடுத்தால்தான் திரும்ப பெற முடியும்... கொடுக்காட்டில் கிடைக்காது, கிடைக்கும் ஆனா நிலைக்காது:)

ஊசிக்குறிப்பு:

	Tweet