நான் ஒரு அரை லூஸு:), எச்சரிக்கை!!!

இது நடந்து இப்போ ஒரு மாதமாகுது, சொல்ல நினைச்சு காலம்தான் ஓடிவிட்டது.. இந்தச் சம்பவத்தைச் சொல்ல முன்னர், கொஞ்சம் என்னைப் பற்றிச் சொல்லிடுறேன். நான் ஒரு அரை லூஸு:).. அதாவது முழு லூஸு அல்ல(நோட் திஸ் பொயிண்ட்:)).

இன்னொன்று யாராவது கொஞ்சம் செண்டிமெண்டாகப் பேசினால், அப்படியே நம்பி மருண்டிடுவேன், யாரும் கண் கலங்கினால், தாங்க மாட்டேன். சிரிக்கும் எல்லோரையும் நல்லவர்கள் என நம்பிடுவேன்... நான் படித்தபோது கொஞ்சக்காலம் ஹொஸ்டலில் இருந்தேன்.. அப்போ என் நண்பியைப் பார்த்து அம்மா சொன்னா (நகைச்சுவையாகத்தான்).. யாராவது சிரிச்சால், அதிரா பின்னாலே போயிடுவா கொஞ்சம் கவனியுங்கோ என:) ஹா ஹா ஹா கர்ர்:)..

இன்னுமொன்று ஒரு விசயத்தை திரும்பத் திரும்ப என்னிடம் 3,4 தடவைகள் பொறுமையாகக் கேட்டால், மனம் இளகி, இருப்பதை எல்லாம் கழட்டிக் கொடுத்திடுவேன், 2,3 தடவைகளுக்கு மேல் ஸ்ரோங்காக, நோ சொல்ல வராது எனக்கு.. இதனாலோ என்னமோ திருமணமான காலம் தொடங்கி, என் கணவர் என்னிடம் அதிகம் யூஸ் பண்ணியிருக்கும் வசனம்..  “யூ ஹாவ் எ குட் ஹார்ட் அதிரா”...[ஆவ்வ்வ் எதுக்கு இப்போ தேம்ஸ்கரை, கூவக்கரை, கிழக்கால வடக்கால இருந்தெல்லாம் புகைப்போகுது:)]இப்படி இன்னும் அடுக்கலாம் வேண்டாம் விட்டிடுவோம்:). விசயத்துக்கு வருகிறேன்.

பிரித்தானியாவில், பெரும்பாலான கொம்பனிகளின் மெயின் ஒபிஸ், இங்கிருக்கும், மிகுதி வேலைகள்.. ரெக்னிக்கல் டிப்பார்ட்மெண்ட், எஞ்சினியறிங் டிப்பாட்மெண்ட் எல்லாம், இந்தியாவிலேயே இருக்கிறது. முக்கியமாக, ரெலிஃபோன், இண்டநெட்.. இவை அனைத்தும் இந்தியாவிலிருந்துதான் பேசிப்பேசி நமக்கு ஏற்பட்ட பிரச்சனையை தீர்த்து வைப்பார்கள்.

நாம் நமக்கு ஏதும் பிரச்சனை எனில், இங்குள்ள ஒபிஸ் க்கு கோல் பண்ணுவோம், இவர்கள் பிரச்சனையைக் கேட்டு விட்டு, இந்தியாவிற்கு கொனெக்ட் பண்ணி விடுவினம் அல்லது சொல்வார்கள், லைனை கட் பண்ணுங்கோ டெக்னிக்கல் டிப்பார்ன்மெட்டிலிருந்து பேசுவார்கள் என, உடனே இந்தியாவிலிருந்து கோல் வரும்...

ஆனா எதுவாயினும் முதலில் பெயர், அட்றஸ், போன் நம்பர் எல்லாம் செக் பண்ணி பின்னர்.. பாஸ் வேர்ட்டும் கேட்ட பின்னர் ஆரம்பிப்பார்கள்.. இதுதான் நோர்மல்.

இங்கு இன்னொரு விசயத்தையும் நான் சொல்லோணும், இங்கு நாம் இருக்குமிடத்தில் எல்லாமே இங்கத்தைய வெள்ளையர்கள்தான்.. கலப்பே கிடையாது.. விரல் விட்டு எண்ணலாம் 2,3 சைனீஸ் குடும்பங்கள்.. ரெஸ்டோரண்ட் போட்டிருப்பதால் இருக்கிறார்கள்.. மற்றும்படி கொஞ்சத் தூரத்தில் ஒரே ஒரு தமிழ்க் குடும்பம்.. நம் கொண்டாட்டம், போக்கு வரத்து எல்லாம் இங்குள்ள மக்களோடுதான்.

இதனாலே எனக்கு தமிழ் பேசுவது, தமிழ் குரலை, எங்காவது தமிழ்ப் புத்தகத்தை... அல்லது நம் நாட்டவரைக் கண்டாலே மிகவும் சந்தோசப்படுவேன்.. ஏதோ ஊரில் இருப்பதுபோல ஃபீல் பண்ணுவேன். இப்படி ஒரு வீக்னெஸ் என்னிடம் இருக்கிறது.

அதனால இப்படி இந்தியாவிலிருந்து பேசும்போது, சிறியவர்கள்தானே.. நன்கு மடம் / சேர்  எனக் கதைப்பார்கள் [இங்கு அப்படிக் கதைக்காயினம்].. நீங்கள் இந்தியாவா என்றெல்லாம் கேட்பார்கள்.. ஆனா நாம் பதிலுக்கு கதை கொடுப்பதில்லை எதுக்கு என. இதுவரை தமிழில் யாரும் கதைக்கவில்லை.. அவர்கள் அங்கிருந்து பேசுவது ஓபின் ஒபிஸாக இருக்குமென நினைக்கிறேன், (பக்கிரவுண்டில்)பின்னால் எல்லோரும் பேசுவது சிரிப்பது... கசமுசவென ஒரே மார்கட் ஃபீலிங்காக இருக்கும்.

//////////////////////////////////////////////////ரீ பிரேக்//////////////////////////////////////////////////////

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

இப்படி நிலைமை இருக்கும்போது, நமது வீட்டு நெட்டில் ஒரு பிரச்சனை வந்துவிட்டது, ஸ்பீட் குறைந்துவிட்டது போல இருந்துது, கோல் பண்ணி பேசியபோது, உடனேயே ....அதைச் செய்யுங்கோ, இதைக் கழட்டுங்கோ.. என இப்படி ஓடர் போட்டே, திருத்தி விட்டார்கள், அலுவல் முடிந்துவிட்டது.

எம்மிடம் இருப்பது  Fiber internet... இது மிகவும் ஸ்பீட்டாக இருக்கும், download speed 38 mp க்கு குறையாது. [எதுக்கு இதனை சொல்கிறேன் என்பது, கீழே படிக்க புரியும்].

அடுத்தநாள், என் கஸ்டகாலமோ என்னமோ எனக்கு லீவு, தனியே வீட்டில் இருக்கிறேன், கொபியூட்டரில் இருந்தேன் குஷியாக. அப்போ ஒரு கோல் வந்துது,  “அன்னோன்” என விழுந்துது.. நம்பர் காட்டவில்லை.

வெளிநாட்டுக் கோல்கள் சிலது அப்படி வரும் என்பதனால் டக்கென எடுத்து ஹலோ சொன்னேன்...

எதிரே ஒரு இந்திய தம்பி.. அதே பகிரவுண்ட் மியூசிக் கேட்கிறது, சந்தேகமே இல்லை... இதே கொம்பனியிலிருந்து பேசுவதுபோலவே ஆரம்பிச்சார்...

ஆனா பெயர் விபரம், பாஸ்வேர்ட் எதுவும் கேட்கவில்லை.. அதுபற்றி சிந்திக்ககூட எனக்கு ரைம் தரவில்லை அவர்.

ஹலோ மடம்  நான் ........  இருந்து பேசுகிறேன்(எங்கள் இண்டநெட் கொம்பனி பெயர் சொன்னார்) ஹவ் ஆ யூ... ஆ யூ பிஸி?.. என ஆரம்பித்தார்.. வழமைபோல ஆங்கிலத்திலேயே பேசினார்.

நானும் தொடர்ந்தேன், என்னை சிந்திக்கவே ரைம் கொடுக்கவில்லை, அப்ப்படியே.. உங்களுக்கு நெட் பிரச்சனை , கொம்பியூட்டர் நெட் ஸ்லோவாக இருக்கிறது  என, நேற்று பேசியிருந்தீங்க, உங்களிடம் இருப்பது ஃபைவர் இண்டநெட்.. எனவே ஸ்பீட் குறையக்கூடாது madam , இதுக்கு காரணம் உங்கள் கொம்பியூட்டரில் வைரஸ் இருக்கலாம்.. கொஞ்சம் கொம்பியூட்டரை ஓன் பண்ணுங்கோ, நான் கெல்ப் பண்ணுகிறேன் என்றார்.

நம் ஊர்க் குரலைக் கேட்டதும் எனக்கு கொஞ்சம் கூடப் பயமோ சந்தேகமோ எழவில்லை, ஆனாலும் கொஞ்சம் யோசித்தேன் நேற்று திருத்தி முடிஞ்சுதே என, அதுக்கு அந்த தம்பி இடைவேளை விடவில்லை சிந்திக்க, சிரிச்சுச் சிரிச்சுப் பேசினார்... இருப்பினும் என்னில் இன்னொரு கெட்ட/நல்ல பழக்கம் இருக்கு.. எதையும் பொஸிடிவ்வாகவே எடுத்துக் கொள்வேன், 90 வீதமும் எனக்கு சந்தேகம் கிடையாது. யாரும் என்னை ஏமாத்துவதற்கு.. ஒன்றும் செய்யத் தேவையில்லை, சிரிச்சபடி நைஸாகப் பேசினாலே போதும், நம்பிடுவேன். நம்பக்கூடாது என நினைப்பேன், ஆனா அந்நேரம் கவிண்டிடுவேன்:(.

அப்போ , கொம்பியூட்டர் ஓன் லதான் இருக்குது என்றேன், அப்போ ஓகே மடம்... கொஞ்சம் இந்தக் கீயுடன்.. இந்த நம்பரை அடியுங்கள்.. அதில் நான் சொல்லும் பாஸ் வேர்ட்டை அடியுங்கள்.. எனச் சொல்லிட்டே போனார்.. நானும் அடிச்சேன்.. எங்கள் ஸ்கிறீனில்.. கடகடவென ஓடி, 5500 எரர்ஸ் இருக்கு என காட்டியது...

கேட்டார் எத்தனை காட்டுது என, 5500 எனச் சொன்னேன்... ஓ மை கோட் மடம்.. இதனால்தான் உங்கள் இண்டநெட் ஸ்பீட் குறைந்துவிட்டது, டோன் வொறி மடம், நாம் இப்பவே இதனை திருத்தி விடுறோம் என்றார்... இண்டநெட் கொம்பனிக்காரர், நம் கொம்பியூட்டரை எல்லாம் எதுக்கு திருத்த வருகிறார்கள் என நினைச்சேன், ஆனாலும்... இல்ல நம் ஊர்த் தம்பி ஆச்சே.. ஏதோ நல்ல மனதோடு சொல்கிறார் என மனதை மாற்றிவிட்டேன்.

இடையில் கேட்டார்.. நீங்க இந்தியாவா மடம்?.. இல்ல இலங்கை என்றேன், அதுக்கு மேல் அதுபற்றி அவரும் கேட்கவில்லை, நானும் எதுவும் கேட்பதில்லை விடுப்ஸ்.

என்ன வைரஸ் யூஸ் பண்ணுறீங்கள்? அதிகமாக என்ன பிரெளசர் பாவிப்பீங்க என்றெல்லாம் சிரிச்சுக்கொண்டே கேட்டார், நானும் எல்லாம் சொல்லிட்டேன்:).

அப்போ சொன்னார் இதை டவுட்லோட் பண்ணி இன்ஸ்டோல் பண்ணுங்கோ என.. கட கடவென எழுத்துக்களைச் சொன்னார், உச்சரிக்கவில்லை.. அது ரீம் வியூவர்.

நானும் செய்தேன், கொஞ்சம் டவுட் வர ஆரம்பித்தது அப்போ, ஏனெனில் ரீம் வியூவர் எனில் என்னவென எனக்கு தெரியும். சரி இப்போ அதன் பாஸ் வேர்ட்டைச் சொல்லுங்கோ என்றார், சொல்லிட்டேன், எங்கள் கொம்பியூட்டருக்குள் வந்திட்டார்... அப்போதான் எனக்கு நடுக்கம்போல வந்திட்டுது, எதுக்கு ரீம் வியூவர் என்றேன், சிரிச்சுச் சிரிச்சே.. இல்ல மடம் இப்பவே அந்த எரர்ஸ் ஐக் கிளீன் பண்ணி விடுறோம் என்றார்.

அப்பட்டியே, அந்த பொக்ஸ் ஐ மறைத்து.. ரீம்வியூவர் அம்புக்குறி மட்டும் சைட்டில் ஒளிச்சிருப்பதுபோல என் ஸ்கிரீனில் தெரிஞ்சுது. உடனே சொன்னார், மடம் பிளீஸ் சுவிஜ் ஏதும் அல்லது கொம்பியூட்டரில் கை வைக்காதீங்கோ, இப்ப ஃபோனைக் கட் பண்ணுங்கோ, 30 செகண்ட்டில் எங்கட எஞ்சினியர் உங்களோடு தொடர்பு கொள்வார் என்றார்.

கட் பண்ணிய கையோடு அடுத்த கோல், ஹலோ மடம் என நம்மூர் பெண்பிள்ளை பேசியது, அது சொல்லிச்சுது, ஓகே இப்போ இதை ரைப் பண்ணுங்கோ, இந்த சேர்ஜ் பாரில் இதை சேர்ஜ் பண்ணுங்கோ என.

நான் அரை லூஸுதானே? முழு லூஸு அல்லவே? எனக்கு புரிந்து விட்டது, இது தப்பாக ஏதோ நடக்கிறது என.. ஆனா எனக்கு பயம் அதிகம், பேசாமல் இருப்பேனே தவிர,  முகம் முறிக்கப் பேசமாட்டேன், சடாரென மறுப்புச் சொல்லவோ எதிர்த்துப் பேசவோ இலகுவில் வராது வாயில். ஏதோ இவர்கள் என்னைச் சுற்றி, இங்கே நம் வீட்டிலேயே நிற்பதுபோல நடுங்கியது உடம்பு, ஆனாலும் ஒரு ஆர்வம்.. என்னதான் நடக்கிறது எனப் பார்ப்போமே என, சொன்னதை செய்தேன்.

அந்தப்பிள்ளை சொன்னதை ரைப் பண்ணிய இடத்தில், காட்டியது, உங்கள் கொம்பியூட்டரில் தப்பில்லை, இது நெட் கொம்பனி தவறான றூட்டரை தந்திருக்கிறார்கள், இதுக்கு நஸ்ட ஈடாக அவர்கள் உங்களுக்கு, 500 பவுண்ட்ஸ் பணமும், புது றூட்டரும், அனுப்பி வைக்கோணும் என[வாசிக்கச் சொன்னா, வாசிச்சுக் காட்டினேன்]. இத்தனையையும் பார்த்த வண்ணம், ரீம் வியூவர் ஒளிச்சிருப்பது தெரியுது ஸ்கிரீனில்.

உடனே அவ சொன்னா, நஸ்ட ஈடு பெற்றுக்கொள்ள நான் இப்பவே கெல்ப் பண்ணுகிறேன், விடக்கூடாது என்றா. இவர்கள் அந்தக் கொம்பனி ஆட்கள், அவர்களே அதனை எதிர்த்துக் கதைப்பது ஏற்க முடியாதுதானே.. 90 வீதமும் என் மனதில் முடிவாச்சு.. இது தவறான கோல் என..

ஆனா என்னதான் பண்ணப்போகினம் பார்ப்போமே, இவ்ளோ தூரம் வந்தாச்சே இனி என்ன என நினைச்சேன்.. கை கால் நடுங்குது இருப்பினும் ஆர்வக் கோளாறு:).

இனொன்று சொல்ல மறந்திட்டேன், அந்தக் கேள், பேசத் தொடங்கும்போதே, வீட்டில் யாரெல்லாம் இப்போ இருக்கிறீங்க என கேட்டா, நான் மட்டும் என உளறினேன். இப்போ வேறு என்ன எல்லாம் ஓன்ல இருக்கு, உங்கள் மொபைல் எங்கே அதனை சட்டவுண் பண்ணுங்கோ இல்லையெனில் டிஸ்ரேப்பாகும் என்றா.. நான் பண்ணவில்லை (நம்பிக்கையை இழந்திருந்தேன்) அதனால ஓகே பண்ணிட்டேன் என்றேன்.

அப்போ இன்னொரு கொஞ்சம் பாஸ்வேர்ட் சொன்னா அதை ரைப் பண்ணினேன், உடனே எங்கள் கொம்பியூட்டரில் ஸ்கிறீனில்..... எங்கள் நெட் கொம்பனி லோகோ பின்னாலே இருக்க, முன்னாலே எங்கள் பிரித்தானியாவில் இருக்கும் அத்தனை Bank உம் (பெயர்கள்) வந்திருந்துது.

ஒகே மடம், இப்போ உங்கள் பாங்கை செலக்ட் பண்ணுங்கோ என்றா... நாந்தான் அரை லூஸு மட்டுமே முழு லூஸு அல்லவே(இதிலயும் பெருமை எனக்கு:)) உடனே சொன்னேன், சொறி எனக்கு எங்கள் பாங் விபரம் எதுவும் தெரியாது என, உடனே கேட்டா.. பதறுவதுபோல.. ஏனெனில் பழம் நழுவிப் பாலும் விழும் நேரமெல்லோ.. ரீம் வியூவரும் ஓரமா, ரெடியா நிக்கிறார்..

உடனே கேட்டா, அப்போ உங்களுக்கு தெரியாதா? உங்கள் பாங் விபரம் யாரிடம் இருக்கு... அது கணவருக்குத்தான் தெரியும் என்றேன், அவர் எங்கே மடம்?.. வேர்க்ல இருக்கிறார்..

அவவுக்கு ஒரு தடுமாற்றம்போல வந்திட்டுது, ஓகே அப்போ அவரிடம் சொல்லி பாங் மனேஜரை தொடர்பு கொண்டு நஸ்ட ஈட்டைப் பெறச் சொல்லுங்கோ எனச் சொல்லி, பாய் கூடச் சொல்லவில்லை, சடாரென ஃபோனை கட் பண்ணிட்டா. இதுக்கு எதுக்கு மனேஜரை தொடர்பு கொள்ளோனும்.. அவ ஏமாந்தமையால் வார்த்தைகள் தடுமாறிட்டா.

ஆனா ரீம் வியூவர், உடனே ஏதோ வேர்க் பண்ணுவது தெரிஞ்சது, என் மெளசை என்னால் ஒப்பரேட் பண்ண முடியவில்லை, உடனே பிளக்கை கழட்டி, பவரை ஓவ் பண்ணிட்டேன்.

உடனே இங்கத்தைய கொம்பனியோடு பேசினேன், செக் பண்ணி சொன்னார்கள் அது தவறான கோல், நம்மவர்கள் எடுக்கவில்லை, புளொக் பண்ணி விடுறோம் என.

இதில ஒரு உண்மை என்னவெனில், ஒரு வெள்ளையர் இப்படிப் பேசியிருந்தால் கொஞ்சமாவது சந்தேகப் பட்டிருப்பேன், நம் ஊரவர்களாச்சே, நமக்கு துரோகம் பண்ணுவினமோ எனத்தான் மனதில் ஓடியது, பயங்கரமாக நம்பிட்டேன்.

எதிரிகளைக் கூட மன்னிச்சிடுவேன், இப்படியான நம்பிக்கைத் துரோகிகளை உதட்டால் கூட மன்னிக்க மாட்டேன், கடவுளும் மன்னிக்க மாட்டார்.
“இதுவும் கடந்து போகும்”.

எனக்கு பின்புதான் கோபம் கோபமாக வந்துது, ஒரு பாங் ஐ, செலக்ட் பண்ணி, பொய் விபரங்களைக் கொடுத்திருக்கலாமோ என:), ஆனா அந்தளவுக்கு தைரியம் எனக்கில்லை:(.

ஊசிக்குறிப்பு....
ரேடியோவில் தவழ்ந்து வந்து காதில் விழுந்த கவிதை வரிகள்... நினைவில் இருப்பதை வச்சு எழுதுகிறேன்...

சின்ன வயதில் சகோதரங்களை 
திருத்த ஆசைப்பட்டேன் முடியவில்லை
கொஞ்சம் வளர்ந்ததும் பெற்றோரைத் 
திருத்த ஆசைப்பட்டேன் முடியவில்லை

பள்ளிக்குப் போனதும் நண்பர்களைத் 
திருத்த ஆசைப்பட்டேன் முடியவில்லை
வேலைக்குப் போனதும் ஊரைத் 
திருத்த ஆசைப்பட்டேன் முடியவில்லை

திருமணமானதும் மனைவியைத் 
திருத்த ஆசைப்பட்டேன் முடியவில்லை
குழந்தைகள் கிடைத்ததும் அவர்களைத் 
திருத்த ஆசைப்பட்டேன் முடியவில்லை

வயதாகி உடல் தளர்ந்து 
தள்ளாடும் போதுதான் எண்ணுகிறேன்..
வாழ்க்கையில் திருத்த வெளிக்கிட்டு 
யாரையும் என்னால் திருத்த முடியவில்லை
அப்போ, சின்ன வயதிலேயே 
நான் கொஞ்சம் மாறியிருக்கலாமோ???

====================================_()_=================================

	Tweet