எவ்ளோ நாளைக்குத்தான் ரொம்ப நல்லவரா/வல்லவரா நடிக்கிறது சொல்லுங்கோ?:)

நானும் எவ்ளோ காலத்துக்குத்தான் ரொம்ப நல்ல பிள்ளையா +  வல்ல பிள்ளையா நடிச்சுக்கொண்டிருப்பதாம்? இருப்பினும் அதிராவோ கொக்கோ?:) உள்ளே நடுங்கினாலும் வெளியே காட்டிடாமலேயே காலத்தை.. இன்னும்.. ஓட்டிக்கொண்டிருக்கிறேன்:).

சமீபத்தில் என் நண்பியின் கார் ஆக்ஸிடண்ட் ஆச்சு..  என் நண்பி லைசென்ஸ் எடுத்து 6 மாதங்கள்தான் ஆகுது... அது அவவின் தப்பில்லை, இவ ரெட் லைட்டில் நிறுத்தியிருக்க, பின்னாலே வந்த கார் இடித்து விட்டது. அதனால இடித்தவரின் இன்ஸ்சூரன்ஸ் கொம்பனி, இவவின் கார் திருத்திக் கொடுக்கும் வரை மாற்றுக் கார் கொடுப்பது வழக்கம்.

அப்போ ஒரு பெரீய SUV கொண்டு வந்து கொடுத்திருக்கிறார்கள்.. இவவுக்கு கை கால் எல்லாம் நடுங்கத் தொடங்கிட்டுது, இவ வைத்திருந்தது குட்டிக் கார். உடனே ஃபோன் பண்ணி கேட்டிருக்கிறா, இல்ல இதை என்னால ஓட முடியாது, எனக்கு கொஞ்சம் சின்னதா கார் தாங்கோ என. சரி என, அடுத்த நாள் 2016 மொடல் -  BMW  காரைக் கொண்டு வந்து கொடுத்திட்டுப் போயிட்டினம்.

உடனே இவ எனக்கு கோல் பண்ணினா, அதிரா பிளீஸ் எனக்கு 2 நாளால் வேர்க் ஆரம்பமாகுது, அதனால இப்புதுக் கார் ஓடப் பழகிடோணும், நீங்கதான் பல வருட எக்ஸ்பீரியன்ஸ் ஆச்சே.. கொஞ்சம் வந்து காரை எடுத்து ஓடிக்காட்டுங்கோ பிளீஸ் என்றிட்டா பாருங்கோ:)....  உடனே, இப்பூடிச் சொல்லிட்டாவே.. என் இமேஜ் டமேஜ் ஆயிடாமல் பாதுகாக்கும் தருணம் ஆச்சே... என புறப்பட்டேன்.

அங்கு போனால், கீயையும் தந்து புக்கையும் தந்தா, காரில் பட்டின்ஸ் எல்லாமே வித்தியாசம், கீ எங்கின போடுவதென்றே தெரியல்ல, காண்ட் பிரேக்கைக் காணல்ல:).. நியூ மொடல் எல்லோ...

எனக்கு பெரிசா வெளிக்கார்கள் ஓடி அனுபவமில்லை, இருப்பினும் என்ன ஆகப்போகுது வாங்கோ எனச் சொல்லியபடி, உள்ளே நடுங்குது(உயிர் முக்கியமெல்லோ எனக்கு:)).. அவவையும் ஏத்தி, நான் ட்றைவர் சீட்டில் இருந்து இருவரும் பெல்ட் போட்டாச்சு.. Book கைப் பார்த்து பட்டின்கள் கண்டு பிடிச்சிட்டேன்ன்.. எல்லாமே ஸ்டியரிங் வீலுக்குள்ளயே ஒளிச்சிருக்கு:).. கை கால் ரைப் அடிக்குது காட்டிக் கொடுக்காமல்...

அதன் கீ கூட ஒருவித மக்னெட் போல இருந்துது,, சரி என ஆண்டவா நீதான் காப்பாத்து என எண்ணிக்கொண்டு, கீயை அதற்குரிய இடத்தில வச்சேன்.. ஏனோ தெரியல்ல கார் ஒரு ஆட்டம் ஆடிச்சுது பாருங்கோ.. பாய்ஞ்சு கீயைக் கழட்டிட்டேன்ன்:) எங்கிட்டயேவா:).. ஹா ஹா ஹா..

திரும்ப அவ கேட்டா, அதிரா நீங்க ஓகேயா என:).. இல்ல உள்ளே நடுங்குதுதான் இருப்பினும் என்ன ஆகப்போகுது, கும்பிடுங்கோ எனக் கூறிக்கொண்டு.. வைரவா.. முருகா என நான் வேண்ட:)... ,  ஜேசுவே... மாதாவே ஸ்தோத்திரம் என அவ வேண்ட:).. [சத்தமாகத்தான் பின்ன கடவுளுக்கு கேட்கோணுமெல்லோ}.. ஹா ஹா ஹா ஒரு மாதிரி கால் உதற உதற எடுத்திட்டேன்.. ஓடத்தொடங்கிட்டால் ஓகே, பின்பு ஒரு வெளியில் கொண்டு போய் அவவை ஓட விட்டேன். அவவும் பழகிட்டா. அன்றைய நடுக்கம் என்னை ஒரு போஸ்ட் எழுதுமளவுக்கு ஆளாக்கிட்டுது:)..

அவ சும்மா கூப்பிட்டிருந்தால்கூட, மாட்டேன் எனக்குப் பயம் என்றிருப்பேன், இது “நீங்க எக்ஸ்பீரியன்ஸ் ஆன ஆள்”என்றிட்டா பாருங்கோ இமேஜ் ஐ காப்பாத்த வேணுமெல்லோ அதனால்தான் இப்படிக் களமிறங்கினேன்.

===============================இடைவேளை=============================

குட்டிக் குட்டிச் சம்பவங்கள் என்பதனால், ஒரே போஸ்ட்டுக்கே பொருந்துது:).. இப்படித்தான் ஊரில் இருந்த கொஞ்சக்காலம், ஸ்கூட்டர் ஓடித் திரிஞ்சேன். அப்போ ஸ்கூட்டர் ஓடத் தொடங்கிய ஆரம்ப நாட்கள், தெரியும்தானே.. ஸ்கூட்டர் எனில், ஸ்பீட் கையில்தானே இருக்கும்.. வெளியே திருப்பினால் ஸ்பீட்டாகும், உள்ளே திருப்பினால் ஸ்லோவாகும், அதிலும் சைக்கிள் ஓடித்திரிந்த எனக்கு, கையில் பிரேக் பிடிச்சே பழக்கமாகிட்டதால, ஸ்கூட்டர் பிரேக் காலில் என்பதனால் பழக காலம் எடுத்துது,  அதனால பிரேக் பிடிப்பதைக் காட்டிலும் கையை முறுக்கியே கொன்றோல் பண்ணினேன்..

அப்போ ஒருநாள், என் வயதையே ஒத்த, அதிலும் என் பிறந்த எண்ணிலேயே பிறந்த, மச்சாளைப் [மாமியின் மகள்] பின்னே ஏற்றிக்கொண்டு.. செத்தாலும் தனியே போகப் பயமெனக்கு:) அதனால அவவை ஏத்திட்டேன் ... என்னை நெம்ம்ம்ம்பி ஏறி இருந்திட்டா.. என்னோட வலு விருப்பம் அவவுக்கு.. இப்பவும்தான்..

முன்னாலே பெரீய கோயில் வீதி, அதில் வைரவர் கோயில் இருக்கு, அப்போ கோயில் பின் வீதியால் உள்ளே போய் கோயிலை சுற்றி, முன்  வாசலுக்கு நேரே வரும்போது...

இங்கே இன்னொரு விசயம் சொல்றேன், ஊரிலிருந்த காலத்தில் எப்பவும் சைக்கிள் சரி, ஸ்கூட்டர் சரி ஓட்டிப்போகும்போது, கோயில் வந்தால், ஸ்லோப் பண்ணி அல்லது இறங்கி மனதில் கும்பிட்டு விட்டே போவேன், அதேபோலே எதிரே மரண ஊர்வலம் வந்தால், இறங்கி நின்று, போய் முடியும்வரை, அதிலேயே நிற்பேன், பழகிட்டேன், இல்லாவிட்டால் ஏதோ மரியாதை கொடுக்காததுபோல கஸ்டமாயிருக்கும் எனக்கு.

அப்போ இங்கே வைரவரின் வாசலுக்கு வந்தாச்செல்லோ, ஸ்லோப் பண்ணினேன் கும்பிடலாம் என.. அது கை பழக்கமில்லாததால், குறைச்சு முறுக்குவதற்குப் பதில் கூட்டி முறுக்கி விட்டேன் பாருங்கோ.. ஸ்கூட்டர் அப்படியே ஒரு ஜம்ப் ஆச்சு, சேர்கஸ்சில வருவதைப்போல.... எனக்கு கண்ணே தெரியல்ல.. 2 செக்கண்ட்தான் ஆனா வைரவர் புண்ணியத்தில் கொன்றோலுக்கு கொண்டு வந்து ஏதும் நடக்காததுபோல வீட்டுக்கு வந்திட்டோம்.. மச்சாள் இருபக்கமும் கால் போட்டு என்னைக் குரங்குக்குட்டிபோல பிடிச்சுக்கொண்டிருந்தமையால் தப்பிட்டா, இல்லையெனில் தூக்கி வீசியிருக்கும்... இப்போ நினைக்கவும் நடுங்குது..

அன்று ஹார்ட் அடிச்ச அடி எனக்கெல்லோ தெரியும்:)...

வைரவரின் முன் மண்டபத்தில், வயதானோர் கொஞ்சப்பேர் கூடியிருந்து அரசியல் பேசிக்கொண்டிருந்தவர்கள் . நம்மைப் பார்த்து டக்கெனப் பாய்ஞ்சு எழும்பி நிண்டார்கள்... ஹா ஹா ஹா..

===========================இடைவேளை முடிஞ்ஞ்ஞ்:)===========================

இதேபோலவே இன்னொரு சம்பவம்.. படிக்கும் காலத்தில் ஹொலிடேயில் ரியூசன் போக வேண்டி இருந்தமையால், அங்கு இருந்த ஒரு கேள்ஸ் School ஹொஸ்டல் மட்டுமே ஹொலிடே ரைம் திறப்பார்கள் எனவும், அதன் மேட்டன், எங்கள் அப்பாவோடு ஒரே ஒபிஸில் வேர்க் பண்ணும் அங்கிளின் உறவினர் எனத் தெரிந்து என்னையும் என் நண்பியையும் அங்கு கூட்டிப்போய்ச் சேர்த்து விட்டார் அப்பா.

ஸ்கூல் ஹொலிடே நேரம் என்பதால் அங்கும் ரியூசன் போவோர் மட்டுமே இருந்தார்கள் ஒரு 20 பேர் வரையில். அது சுத்த சைவ ஹொஸ்டல். காலையில் மாலையில் பஜனை நடக்கும்.

நான் எப்படிப்பட்ட பேர்வழி எனில், ஒன்று எனக்கு இருட்டைக் கண்டால் பயம், ரோட்டில் பிச்சைக்காரர், வெறிகாரர், கொஞ்சம் அழுக்கு உடையில் இருப்போர் இப்படி யாரைக் கண்டாலும் பயம், இரவில் காற்றுக்கு மரம் ஆடினாலே கை கால் உதறும்.. அடுத்து டக்கென யாரோடும் ஒட்ட மாட்டேன்.. ரொம்ப கூச்ச சுபாவம் , அமைதி.. ஆனால் ஒட்டிட்டால் நன்கு பேசுவேன். அத்தோடு ஏற்கனவேயும் சொல்லியிருக்கிறேன், குழந்தைகளோடும், வயதானோரோடும் எப்பவும் ஒட்டி இருப்பது பிடிக்குமெனக்கு. அப்போ ஆரம்பம் 2,3 நாட்கள் ரொம்ப அமைதியா/ ரொம்ப நல்ல பிள்ளையா இருந்தேன்[நம்போணும் சொல்லிட்டேன்].

பின்னர் மெதுவா பேசத்தொடங்கியதும் நகைச்சுவையா எல்லோரும் பழகத் தொடங்கிட்டேன். அங்கு ஒரு தாத்தா வோச்மன் ஆக இருந்தார். அவரைச் சுற்றி எல்லோரும் இருந்து, இரவில் கதை கேட்பது வழக்கம். அவருக்கு என்னை நன்கு பிடித்துக் கொண்டது. அந்த ஹொஸ்டலில் ஒரு பிரச்சனை, ரொயிலட்/பாத்ரூம் அட்டாச் ஆக இல்லை, பில்டிங் வாசலால் வந்து, பக்கத்துக்கு திரும்பினால்.. பெரீய மதில் போகும், மதில் வெளியே மெயின் ரோட், அந்த மதில் கரையிலேயே உள்ளது பாத்ரூம்.

அதனால அங்கு இருப்போருக்கு, நைட் படுக்கபோகுமுன், இந்த தாத்தா தலைமை தாங்கிப்போக, பின்னாலே எல்லோரும் ரொயிலட் போய் வருவது வழக்கமாக இருந்துது. அப்போ நாம் போய் 4,5 நாட்கள் இப்படி ஆச்சுது. என்னோடும் எல்லோரும் நன்கு பழகிட்டார்கள்.

அப்போ அடுத்த நாள் இரவு, பிள்ளைகள் கூப்பிட்டார்கள் தாத்தா வாங்கோ  என.. உடனே அவர் சொன்னார் பாருங்கோ ஒரு வசனம்..

“அதிரா, துணிச்சலான பிள்ளை இருக்கும்போது எதுக்கு என்னைக் கூப்பிடுறீங்க? அதிராவை முன்னே விட்டு போய் வாங்கோ” என:)... கடவுளே எனக்கு கை கால் உதறுவது, என் ஹாட் அடிக்கும் சத்தம் என் காதுக்கே கேட்பது எல்லாத்தையும் எப்பூடிச் சொல்லுவேன் தாத்தாவுக்கு?:)...

உடனே கூப்பிட்டார்கள் அதிரா கமோன் என:).. அவ்வ்வ்வ்வ் அந்த தாத்தாவின் வாக்கைக் காப்பாற்ற அங்கிருந்த ஒரு மாதமும்.. எதையும் வெளியே காட்டிடாமல் நானே தலைமை தாங்கினேன்.. தாத்தா வரவே இல்லை... இமேஜ் டமேஜ் ஆகிடாமல் காப்பாத்திட்டேன்...

“நீ கெட்டனீ எனச் சொல்லிட்டால்கூட கவலையில்லை, ஆனா பாருங்கோ நீ ரொம்ப நல்லபிள்ளை எனச் சொல்லிட்டால்.. எவ்ளோ கஸ்டப்பட்டு அந்தச் சொல்லைக் காப்பாற்ற வேண்டி இருக்குது தெரியுமோ?:)”.

ஊசிக்குறிப்பு:
 “தற்பெருமை பேசிப்பேசிக் காலம் கழிப்பாஆஆர்.. இதில் தன் பெருமை குறையுமெண்டால் பிறரை மதியார்ர்..:)).. ஹையோ இந்நேரம் பார்த்து சிட்டுவேஷன் சோங் பிபிசில போடீனமே கர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்:) ரேடியோவை ஓஃப் பண்ணுங்கோ பிளீஸ்ஸ்ச்:)]

ஊசி இணைப்பு:

	Tweet