ஐ..கார்ட்:)) நொட் ஐடண்டிடிகார்ட்:))

என்ன தலைப்பே குழப்புதோ?:)) அதுதானே என் தொழிலே:)).. சரி இப்போ விஷயத்துக்கு வாறன்:))..

கண்!!!!

இங்கின இரண்டு வட்டங்கள் .. உள்ளுக்குள் வெள்ளை அதனுள் கறுப்பு வட்டம் எல்லாம் தெரியுதோ?:)) அதுதான் கண்ண்ண்ண்ண்!!!! நோ குரொஸ் குவெஷ்ஷன் பிளீஸ்:))!!! அதைப்பற்றித்தான் இப்ப கதைக்கப்போறேன்..

இதயம்!!!!
அத்தோடு இதயமும் சேருது.. இது லபக் டபக் அல்ல:)) ஏற்கனவே சொன்னதுபோல புஸுக் பூஸ்:))

நான் படிக்கும்போது, கண் என்னும் பகுதி எனக்கு தண்ணி மாதிரி, சூப்பராக கண்ணின் குறுக்குவட்டம் கீறி, குறிப்பேன், எப்படிக் கேள்வி கேட்டாலும் கண்பற்றிய அத்தனை விஷயமும் சொல்வேன்... அதென்னமோ தெரியவில்லை, நித்திரையில் தட்டிக் கேட்டால்கூட அத்தனையும் தெளிவாக ஒப்புவிப்பேன்... எந்த வித தடங்கலோ, டவுட்டோ இல்லாமல், கண்ணில், நான் வலு கெட்டிக்காரியாக இருந்தேன். அதேபோல இதயமும் படம் கீறி அனைத்தையும் விளங்கப்படுத்துவேன், ஆனால் கண்ணளவுக்கு வராது. இது எங்கள் விஞ்ஞான ரீச்சருக்கு நன்கு தெரியும்.

அப்போ ஒரு முறை, நாங்கள் ஒன்பதாம் வகுப்பென நினைக்கிறேன் படித்தவேளை. 11, 12ம் வகுப்பினருக்கான விஞ்ஞானக் கண்காட்சி(Exhibition), அந்த மாவட்டப் பாடசாலைகள் அனைத்தும் சேர்ந்து நடாத்தின.

அப்போ ஒரு வெள்ளிக்கிழமை, விஞ்ஞான ரீச்சர்.. எங்கள் வகுப்புக்கு வந்து என்னை அழைத்தா, அழைத்துச் சொன்னா, அதிரா நாளைக்கு விஞ்ஞானக் கண்காட்சி.. இந்த ஹோலில்.. நடைபெறப் போகிறது, அதுக்கு நீங்கள் வந்து கண்ணையும், இதயத்தையும் விளங்கப்படுத்த வேண்டும், விஞ்ஞான லாப் இல் இருக்கும் பெரிய குறுக்குவட்டப் படங்கள் தருவேன்(ஏதோ கிளே பாவித்துச் செய்யப்பட்டிருந்தது), அதை வைத்து விளங்கப்படுத்துங்கோ, இத்தனை மணிக்கு பஸ் வெளிக்கிடும் கரெக்ட்டா வந்திடுங்கோ என மளமளவெனச் சொல்லிப்போட்டுப் போய்விட்டா, என்னிடம் okay ஆ? என்றுகூடக் கேட்கவில்லை, கட்டளையிட்டுவிட்டு ஓடிவிட்டா.

நான் அப்படியே பேயறைந்த மாதிரி ஆகிவிட்டேன். இதுவரை எந்தக் கண்காட்சியிலும் பங்குபற்றியதில்லை வெளியிடங்களில்.. இது வெளியிடத்தில் அதுவும் உயர்தர மாணவர்களோடு... நானோ சரியான ஷை:)).. எனக்கு கையும் ஓடவில்லை காலும் ஓடவில்லை... என்ன செய்வதென யோசித்தவேளை டக்கென கிட்னியில் ஐடியா உதித்தது:)...

என் பெஸ்ட் ஃபிரெண்ட் இருக்கிறாவெல்லொ.. இதில பாருங்கோ.. .... “என் பரிசுப் பொருள் நீதான்”...
அவ, “இதயத்தில்” என்னைவிடக் கெட்டிக்காரி... அவவை இணைத்தால் எனக்கும் உதவியாக இருக்கும், ஜாலியாகவும் இருக்குமே என எண்ணி, அவவைக் கேட்டேன், என்னோடு வருவதெனில் அவ உடனேயே சம்மதிப்பா... வருகிறேன் என்றிட்டா... அப்போ இனி மீண்டும் போய் ரீச்சரிடம் கேட்க வேண்டும், தயங்கித் தயங்கிப் போய்ச் சொன்னேன்... ரீச்சரும் சரி அவவையும் கூட்டி வாங்கோ என்றிட்டா... சொல்ல முடியாத மகிழ்ச்சி...

அடுத்த நாள் நல்ல ஸ்டைலா யூனிஃபோம் போட்டு வெளிக்கிட்டுப் போயாச்சு:)... நண்பி இதயத்தையும் நான் கண்ணையும் விளங்கப்படுத்தத் தொடங்கினோம். பல்கலைக்கழகம் தொடங்கி, நேசறிக் குட்டீஸ் வரை வந்தார்கள், என்னென்னமோ கேள்வி எல்லாம் கேட்டார்கள்.. நானுமோ சும்மா மின்னி மிழங்கிக்கொண்டிருந்தேன்.. எனக்குத்தான் டவுட்டே இல்லையே.. ஒரே பெருமையாக இருந்தது.. பின்னேரம் 3 மணியாகிவிட்டது, அப்போதான்...

அதுக்கு முதல் இன்னொரு கதை சொல்ல வேணும்.. எப்பவும் ஸ்கூல் விட்டதும்... ஆண்கள் கல்லூரி அண்ணன்மார்.. எம் ஸ்கூல் வாசலால் வட்டமடித்துச் சுத்துவது வழக்கம்... அக்காமாரைப் பார்ப்பதற்காக.. நாம் அதைக் கவனிப்போம் ஆனா நம்மை ஆரும் கவனிப்பதில்லை:)) ஏனெனில் நாம் குஞ்சுப்பார்ட்டிதானே?:)(குட்டீஸ்:)).

அப்போ அங்கு ஒரு பேமஸ் ஆன டொக்ரரின் இரு மகன்கள்(இரட்டையர்கள்) இருவரும் ஒரே மாதிரித்தான் உடுப்புப் போடுவினம், ஒரே மாதிரி சைக்கிளில் ஒன்றாக வட்டமடிப்பினம்.. அவர்களை எல்லோருக்கும் தெரியும், ஆனா மரியாதையானவர்கள்.. ச்ச்ச்ச்சும்மா சுத்துவது மட்டும்தான் வேறு எப்பிரச்சனையிலும் அகப்பட்டதாக நான் அறியவில்லை:)... பின்பு அவர்களும் பல்கலைக் கழகம் போய்விட்டிருந்தார்கள்.

இப்போ அவர்கள் என் முன்னால்... எனக்கு ஒருவித பயமாக இருந்தது... யூனிவசிட்டி ஆட்களாயிற்றே என்ன கேள்வி கேட்கப் போகினமோ என... இருப்பினும் எங்கிட்டயேவா? எனக்குத்தான் கண் என்றால் தண்ணி மாதிரி... என உஷாராக நின்றேன்... அவர்கள் என் முன் வந்ததும் கேட்ட முதல் கேள்வி.. “இது ஆருடைய கண்?”.

எனக்கு தூக்கிவாரிப்போட்டது... விஞ்ஞானத்தோடு சம்பந்தப்படுத்திக் கேட்கினமோ?, இல்லை நிஜமோ?, இல்லைக் கிண்டலோ? எனக்கு எதுவும் புரியவில்லை... பதில் சொல்லத் தெரியவில்லை... வாழ்க்கையில் முதன் முறையாக.. கண் பற்றிய கேள்விக்குப் பதிலளிக்காமல்.. கண்களை உருட்டினேன்... அதைப் புரிந்துகொண்ட அவர்கள் சொன்னார்கள்..

“இது முலையூட்டிகளின் கண்”.. இனிமேல் மறந்துவிடாதீர்கள் எனச் சொல்லிக் கொண்டு நகர்ந்தார்கள்... அத்தோடு என் அகங்காரம்:), துடிப்பு, ஆணவம்:))உஷார், அத்தனையும் உடைந்துவிட்டது:)), ஒரு சாதாரண கேள்விக்குப் பதில் சொல்லத் தெரியாமல் போய் விட்டேனே... இது தெரியாமலோ இவ்ளோ நேரம் கொக்கரித்து ஆரவாரம் செய்தேன்.. என அடடடங்கிப் போயிட்டேன் பாருங்கோ:((((... இதுக்குத்தான் சொல்லுறது அதிகம் துள்ளப்பூடாது:)) “இதுவும் கடந்து போகும்”.

=============================================

இதில ஒண்டுமே இல்லை:)), இருந்தாலும் நான் சொல்லுவன்:)). என்னவெண்டால்..

கடவுளே!!! உந்த நெக்லஸ் மட்டும், ஆற்றை கண்ணிலயும் பட்டிடக்கூடாது:))

உப்பூடித்தான், கொபியூட்டரில ஒரு ஷெக்‌ஷனில நான் சூப்பர்.. தண்ணிமாதிரி எல்லாம் விளங்கப்படுத்துவன்... அப்போ யாழ் பல்கலைக்கழகத்தில ஒரு தடவை, கொம்பியூட்டர் எக்‌ஷிபிஷன் நடந்துது, அதுக்கு என்னையும் என்னோடு இன்னொரு பிள்ளையையும் தெரிவு செய்து போட்டார்கள்.

அது காலை 8 மணி தொடக்கம் மாலை 6 மணிவரை நடந்தது, யாழ் பல்கலைக்கழகம் என்றதனால் நிறையக் கிரவுட் வரும் என்று, ஒருவர் கஸ்டம் என எம் இருவரையும் போட்டவை. அப்போ என்னோடு சேர்ந்த அந்தப் பெண்ணுக்கு ஒரு boy ஃபிரெண்ட் இருந்தார். அவ அவருக்குச் சொல்லிப்போட்டா, நீயும் வா “நான் தான் ..இந்தப் பகுதியை விளங்கப்படுத்துறன்” என. என்னைக் காட்டிக் கொடுக்காமல் தான் மட்டும் என்பதுபோல சொல்லிட்டாவாக்கும்.

என்னிடம் சொன்னா, இஞ்ச பாருங்கோ அதிரா, என் boy ஃபிரெண்ட், தன் ஃபிரெண்ட்ஸோடு வருவார்.... அந்நேரம் என்னை விட்டிடவேணும் விளங்கப்படுத்த என. எனக்குத்தான் எந்தப் பிரச்சனையுமில்லையே... சரி அப்படியே ஆகட்டும் என்றிட்டேன். நாம் மாறி மாறி விளங்கப்படுத்திகொண்டு நின்றோம். கன்ரீனில சுடச்சுட பிஸ் கட்லட்டும், சூப்பர் ரீயும் அப்பப்ப போய்ச் சாப்பிடுவதும், வந்து விளங்கப் படுத்துவதுமாக இருந்தோம்:).

சனமோ சொல்ல முடியாது, முட்டி மோதியவண்ணம் வந்து கொண்டிருந்தார்கள். அப்போ நான் விளங்கப் படுத்திக் கொண்டிருந்தேன். பின்னேரமாகிவிட்டது, களைத்தே போய்விட்டோம்.. 

என் நண்பி கதையில பிஸியாக இருந்திட்டா... boy friend உள்ளே வந்ததைக்  கவனிக்காமல்:(.

இருந்தாப்போல பாருங்கோ எனக்கு ஒரு இடி விழுந்துது தோள்ள:)) நான் அப்பூடியே சரிஞ்சு மற்றப்பக்கம் கீழ விழாத குறையாக நிமிர்ந்தன்:), இவ படபடவென , விளங்கப்படுத்தத் தொடங்கிட்டா...:)) அப்பத்தான் பார்த்தன், பக்கத்து மேசைக்கு அவவின் boy friend  வந்திட்டார்:)).. இவ திடீரெனக் கண்டதும் என்னை இடிச்சுப் போட்டு நிண்டிட்டா:))).. நான் தான் எவ்வளவு அடிச்சாலும் தாங்குவன் எண்டது அவவுக்கும் தெரிஞ்சு போச்சூஊஊஊ:))).

====================================================

பின் இணைப்பு:
என் “குரு” எனக்கு உபதேசம் செய்தபோது எடுத்த படம்:))).. இப்பவும் பத்திரமா வைத்திருக்கிறேன்:))

======================================================

ஊசி இணைப்பு:

நாளை நாளை நாளை என்று இன்றை இழக்காதே...

இன்று விதைத்தால் நாளை முளைக்கும் 

அதை நீ மறவாதே..

=======================================================

எங்கு போய்ச் சொல்வதெனத் தெரியாமல் இங்கு சொல்கிறேன், ராஜராஜேஸ்வரி அவர்களின் வலைப்பூவும், ரேவாவின் வலைப்பூவும் ஓபின் பண்ணினால்... அப்படியே ஆடுகிறது.. கண்ணிமைப்பதைபோல, அதனால் பின்னூட்டம் எதுவும் போட முடியவில்லை:(.

========================================================

	Tweet