சகுனங்களை நம்பலாமோ??

போஸ்ட் எழுதி கனகாலம் ஆகிவிட்டது, எப்படி எழுதுவதென்றும் தெரியவில்லை, மனமும் ஒரு நிலையில் இல்லை, அடுத்தடுத்த மனம் தாங்காத சம்பவங்களால், புளொக்கே வேண்டாம் எனக்கூட அப்ப அப்ப எண்ணம் வந்து செல்கிறது... இந்த ஆண்டு கடகடவென ஓடி முடிஞ்சு புத்தாண்டு விரைவில் வந்திடோணும் எனப் பயமாக இருக்கிறது.. அப்படிப் பயந்தவண்ணம் இருந்தபோதே, கோமதி அக்காவின் மாமாவின் செய்தி காதுக்கு வந்தது, அதிலிருந்து மீளவே முடியவில்லை:(..

நமக்கே இப்படி எனில், சின்னச் சின்ன விசயங்களுக்கே பயப்படுவா கோமதி அக்கா, எல்லாரும் எப்பவும் நல்லா இருக்கோணும் என்பதற்காகவே எல்லோருக்கும் “வாழ்க வளமுடன்” சொல்லுவா... மனட்சாட்சிக்கும், மற்றவர்களுக்கும், கடவுளுக்கும் பயந்து பயந்து வாழ்வோரைத்தான், ஆண்டவனும் அதிகம் சோதிக்கிறார்.

நான் கடந்த 2,3 வருடங்களாக, ஜனவரி 1ம் திகதிக்கு, வருடம் பிறக்கும்போதே போஸ்ட் போட்டு வந்தேன். எப்பவும் இரவு 12 மணிக்கு இங்கு வான வேடிக்கைகளோடு வருடம் பிறக்கையில், சுவாமிக்கு விளக்கேற்றி வைத்து, அந்நேரம் ரிவியை எல்லோரும் ஒன்றாக இருந்து பார்த்து, எல்லோருக்கும் விஸ் பண்ணி, ஏதும் சுவீட் மற்றும் யூஸ் அல்லது ரீ குடிச்சு, பணமும் பரிமாறிக் கொள்வது வழக்கம்.

இது ஒரு 15-20 நிமிடத்தில் முடிஞ்சுவிடும், அதன் பின்பு அல்லது அதன் இடையில், போஸ்ட்டை ரெடி பண்ணி வைத்து, பப்ளிஸ் பட்டினைத் தட்டி விட்டு விடுவேன்.

ஆனா இம்முறை நினைச்சேன், ஓட்டோ பப்ளிஸ் இல் போட்டுவிடுவோமே, அது எனில் டென்சன் இல்லாமல், மெதுவாக கொம்பியூட்டருக்கு வரலாம் என, அப்படியே நேரம் எல்லாம் போட்டு செட் பண்ணி வைத்துப்போட்டு, நான் வருடப்பிறப்புக் கொண்டாட்டம் எல்லாம் பண்ணி, மெதுவாக கொம்பியூட்டர் வந்து திறக்கிறேன், போஸ்ட் பப்ளிஸ் ஆகவில்லை..கர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்:)..

அப்போ மனம் ஒருமாதிரி ஆகிவிட்டது, சே...சே... வருடம் பிறந்த உடனேயே இப்படி ஏமாற்றம் ஆகிவிட்டதே, இந்த வருடம் எப்படி இருக்கப்போகிறதோ என மனம் கொஞ்சம் கலக்கடிப் பட்டது, ஆனாலும் சகுனங்களை நம்பக்கூடாது, அதை மனதினுள் கொண்டு போகக்கூடாது எனத்தான் நான் எப்பவும் நினைப்பேன், அப்படித்தான் எப்பவும் சகுனம் பார்க்க மாட்டேன், கடவுளைத்தான் கும்பிடுவேன், எது நடந்தாலும் அது ஏற்கனவே எழுதப்பட்டு விட்டது, அதுதான் நடந்து கொண்டிருக்கிறது, அதை ஆராலும் தடுக்கவோ மாற்றவோ முடியாது என்பதில்தான் திடமான நம்பிக்கை எனக்கு.

அதனால இந்த போஸ்ட் பப்ளிஸ் ஆகாமல் ஏமாற்றிவிட்டதையும், பெரிதாக எடுக்கக்கூடாது என விட்டு விட்டேன். இருப்பினும் சின்ன வயசிலிருந்தே, அம்மம்மா, அப்பம்மா, அம்மப்பா, உறவுகள், வயதானோரோடு கூடி வாழ்ந்து, அவர்களின் கதைகள் கேட்டு வளர்ந்தமையால, அவர்கள் அப்போ சொல்லியது, சகுனங்கள், கண்ணூறு, பல்லிச் சாத்திரம், காகக் கரையும் பலன் என, மனதில் சில விசயங்கள் பசுமரத்தாணிபோல ஒட்டி இருக்கிறது.. அப்பப்ப தலை காட்டத்தான் செய்யும்... ஆனாலும் சகுனங்களை மட்டும் நான் நம்புவதில்லை.. சரி அது போகட்டும்...

இப்படி முதலாம் திகதியே மனம் கொஞ்சம் சஞ்சலப்பட்டமையால, அதேபோல இவ்வருடம் முளுக்க ஒரு விதமாகவே, பயமும் கவலைகளும் பதட்டமுமாகவே நகர்ந்து வந்து கொண்டிருக்கிறது.. யூலை மாதத்தின் பின்னர், போஸ்ட் கூட ஒழுங்காகப் போடவில்லை, அடுத்தவர்களின் போஸ்ட்டுக்குப் போய்க் கொமெண்ட்ஸ் போடவோ, கும்மியடிக்கவோ முடியவில்லை, இதனால சிலர் என்னை மறந்திருக்கவும் கூடும்:), சிலர் என் மீது கோபமாகவும் இருக்கக்கூடும்..:).. நான் என்ன பண்ண?.. 

பிபிசியில் சிட்டுவேசன் சோங் போகுது...

உன்னைச் சொல்லிக் குற்றமில்லை, என்னைச் சொல்லிக் குற்றமில்லை.. காலம் செய்த கோலம்.. கடவுள் செய்த குற்றம்...

வரும் வருடமாவது நல்ல வருடமாக அமைய இறைவனை வேண்டுகிறேன்...

“ஆடத் தெரியாதவர், மேடை கூடாதென்றாராம்”.. இப்பொன்மொழியையும் நினைக்க  வேண்டி இருக்கிறது இப்போது, ஏனெனில் வருடம் ஓடி முடியோணும் புது வருடம் வந்திடோணும் என எண்ணுகிறேன் நான், ஆனா வருடத்தில் ஒன்றுமில்லை, நம் தலைவிதிப்படியேதானே அனைத்தும் நடக்கும் எனவும் மனம் எண்ணுது.

என்ன எழுதினாலும் என்ன சொன்னாலும், மனதின் ஒரு பக்கத்தில் கோமதி அக்காவின் முகமே வந்து நிற்கிறது எனக்கு, அவவுக்கு என்ன ஆறுதலைச் சொல்வது,  “நாள் செய்வதுபோல், நல்லோர் செய்யார்”.. என்பதுபோல, நாட்கள் ஓடினால்தான் கொஞ்சமாவது மனம் அமைதி பெறும், கோமதி அக்கா பழையபடி புளொக் எழுதோணும், யாருக்கும் பயந்து ஒதுங்கிப்போயிடக்கூடாது, மக்கள் என்ன சொல்வார்கள், அடுத்தவர்கள் என்ன பேசுவார்கள் என்றெல்லாம் சிந்திக்காமல், நீங்கள் இருந்ததுபோலவே இருக்கோணும் கோமதி அக்கா, மாமா எங்கும் போய் விடவில்லை, அவர் உங்களோடுதான் துணையாக என்றும் இருப்பார், உங்களை வழி நடத்துவார், நீங்கள் பழையபடி புளொக்குகளுக்குள் வாங்கோ, அப்பொழுதுதான் உங்களால கொஞ்சமாவது மனதை மாற்றி, நடமாட முடியும்..

கோமதி அக்கா எப்போ புளொக் பக்கம் படிப்பாவோ தெரியவில்லை... எதுவும் நம் கையில் இல்லை கோமதி அக்கா, எல்லாம் விதி வரைந்த பாதை.. மனதை தைரியப்படுத்தும் திடத்தை கடவுள் உங்களுக்குத் தரோணும் என இறைவனைப் பிரார்த்தித்துக் கொண்டிருக்கிறோம்....

ஆண்டவனே எல்லோருக்கும் நல்ல மன தைரியத்தையும் உற்சாகத்தையும் நம்பிக்கையையும் கொடுங்கோ என வேண்டி விடை பெறுகிறேன் விரைவில் மீண்டும் இங்கு இன்னொரு போஸ்ட்டோடு சந்திப்பேன் எனும் நம்பிக்கையுடன்:)..

 “தூக்கம் என்பது மிகச் சிறந்த தியானம் ஆகும்”

ஊசிக்குறிப்பு

ஊசி இணைப்பு

🙏🙏🙏🙏🙏🙏

	Tweet