பெண்களைப்பற்றி, எங்களைப்பற்றி என்ன தெரியும் .. _(-^_^-)_

 நீண்ட நாட்களாக நினைப்பதுண்டு, நம்மைப்பற்றி நாங்களே கொஞ்சம் புகழோணும் என... “தன்னைப் புகழாத தனையன் உண்டோ?”, என ஒரு பழமொழிகூட இருக்கே:).  மார்ச் மாதத்தில் வரும் கடைசி ஞாயிற்றுக் கிழமைகளில், பிரித்தானியாவில் மதேர்ஸ்டே கொண்டாடப்படுகிறது, இதனையொட்டி என் மனதில் உதித்த எம்மைப்பற்றிய சில விசயங்களைப் பகிரலாம் என நினைச்சேன். நான் பெண்களைப்பற்றி மட்டுமே இதில் பேசப்போகிறேன்:)..


என்னை வைத்தும், என்னைச் சுற்றி இருப்போர், உறவுகள் நட்புக்கள் என இந்த கடந்த சுவீட் 16:) வருடங்களாக நான், ஒட்டி உறவாடிய + உறவாடிக் கொண்டிருக்கும் பெண்களை வச்சும், மற்றும் கேட்டது பார்த்தது அறிஞ்சவற்றைக் கொண்டும், நம்மைப் பற்றிச் சொல்ல உள்ளேன்.. இது முற்று முழுவதும் என் கருத்து மட்டுமே...

உண்மையிலேயே பெண்கள் மிகவும் நல்லவர்கள், மென்மையானவர்கள், அன்பானவர்கள், அவர்களுக்குள்ளே அத்தனை திறமைகளும் ஒளிஞ்சிருக்கு, பொதுவாக எல்லாப் பெண்களுக்குள்ளும் எல்லா திறமைகளும் ஒளிஞ்சிருக்கு, ஆனா சிலர் அதை வெளியே கொண்டு வந்து விடுகின்றனர், சிலர் வெளிப்படுத்த தயங்குகின்றனர்.

தயக்கத்துக்கு காரணம், யாரும் ஊக்குவிப்பதில்லை, உறவுகள் நட்புக்கள் யாராவது எதுவும் சொல்லி விடுவார்களோ, தப்பாகப் போயிடுமோ, என்றெல்லாம் பல பெண்கள் எண்ணி ஒதுங்கியே வாழ்கின்றனர். அது தப்பு, எதுக்கு பயப்பட வேண்டும், நாம் நடப்பது சரியாக இருப்பின் யாருக்கும் பயப்படத் தேவையில்லை, முதலில் எதிர்மறைக் கருத்துக்களுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கக்கூடாது, முக்கியத்துவம் கொடுத்தால் அது நம் முன்னேற்றத்தை தடை பண்ணி விடும். அதே நேரம் எல்லாவற்றையும் நெகடிவ்வாகவே பார்க்கக்கூடாது, முடிந்தவரை அனைத்தையும் பொசிட்டிவ்வாகவே எடுத்துக் கொள்ளப் பழகிட்டால் வாழ்க்கை ஈசியாகிடும்.

பொதுவாக பெண்கள் தொட்டாச்சுருங்கிகள் போலத்தான் இருப்பார்கள், அதாவது மென்மையான மனம் படைத்தவர்கள்.( புகையுதோ?:) மோர் குடிச்சிட்டுத் தொடருங்கோ ஹா ஹா ஹா:)).

உண்மைதான், அதனால பெண்களை இலகுவில் ஓஃப் ஆக்கிட முடியும், சிலர் ஒரு பெண்ணின் வீக்நெஸ் எதிலிருக்கு, எனத் தெரிந்தே தாக்குவோரும் உண்டு. பெண்களுக்கு பெரும் எதிரி பெண்களேதான்.

சிலர் உடனே ஓஃப் ஆனாலும் டக்குப் பக்கென மீண்டு விடுவார்கள்,  சிலர் மீள நாளாகும், சிலர் அதுக்கு கதிரை போட்டு வீட்டுக்குள்ளேயே இருக்க வைத்து விடுவார்கள். இதுக்குத்தான் சொல்கிறேன், நம் மனதில் எதிர்மறை எண்ணங்கள் தோன்ற இடமளிக்கக்கூடாது, முடிந்தவரை அனைத்தையும் பொஸிடிவ் ஆகவே எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும், இல்லையெனில் எதிர்க்கருத்துக் கூறுவோர்/ பிடிக்காதோரிடம் இருந்து நைசா ஒதுங்க தெரிஞ்சிருக்கோணும், அதை விட்டுப் போட்டு அவர்களை விட்டு விலகாமல் எப்பவும் குறைகூறிக்கொண்டும், எதிர்க்கருத்துக்கள் சொல்லிக் கொண்டும் இருப்பது அழகல்ல.

ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ

கையைக் காட்டுங்கோ.. கையைக் காட்டுங்கோ.. ஹையோ பயப்பூடாமல் காட்டுங்கோ நான் ஒண்ணும் முகமூடிக் கொள்ளைக்காரன் இல்லை:).. மை இருக்கோ எனச் செக் பண்றேன்ன்ன்:).. ஆங்ங்ங்ங்ங்ங் இனி தொரருங்கோ வாசிப்பை:)

ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ

இன்னொன்று, அடுத்தவரை ரோல் மொடலாக எடுக்கலாமே தவிர, நாமும் அவரைப்போலவே ஆகிடோணும் என சிலர் நினைப்பதால், விரைவில் தோற்றுப்போய் மனம் உடைஞ்சு விடுகின்றனர்.. கவிஞர் கண்ணதாசன் போல இன்னொரு கண்ணதாசன் உருவாகவே முடியாது, ஆனா கவிஞர் வைரமுத்து உருவாகலாம்.

பெண்கள் எல்லோருமே அழகானவர்களே... உண்மையைச் சொல்லப்போனால் எனக்கு பெண்களைத்தான் அதிகம் பிடிக்கும், அதிகம் ரசிப்பேன்.. என் கணவரிடம் கூட பல பெண்களைக் காட்டியிருக்கிறேன், பாருங்கோ அவ எவ்வளவு அழகாக இருக்கிறா, இவவின் கண்ணைப் பாருங்கோ மூக்கைப் பாருங்கோ இப்படி.   ஒவ்வொரு பெண்ணுக்குள்ளும் ஒவ்வொரு அழகு ஒளிஞ்சிருக்கு.. வெள்ளையாக மெல்லிசாக இருந்தால்தான் அழகு என்றில்லை, கட்டையாக குண்டாக கறுப்பாக இருப்போரும் அழகுதான்.. “எண்ணம் அழகானால் எல்லாம் அழகாகும்”.

ஆனா அடுத்தவரைப் பார்த்துக் கொப்பி பண்ணாமல், நமக்குள்ளிருக்கும் அழகை, திறமைகளை வெளிக்கொணர வேண்டும்... சிலருக்கு தலைமயிரை விரித்து விட்டால் ரொம்ப அழகா இருக்கும்... சிலருக்கு சுருட்டி விட்டால் அழகு, ஆனா அவ அப்படி செய்தமையால அழகா இருக்கிறாவே அப்போ நாமும் அப்படிச் செய்தால் அழகாயிருப்போமே என எண்ணக் கூடாது, நமக்கு ஒருவேளை போனி ரெயில்தான் ரொம்ப அழகைக் கொடுக்கும்.

கானமயில் ஆடக் கண்ட வான்கோழி தானும் ஆடியதாம்... என்பார்கள், ஆனா வான்கோழியும் ஒன்றும் குறைந்ததில்லை, மயில்போல தோகை இல்லையே தவிர, வான்கோழியிடம் இருக்கும் பல திறமைகள் மயிலிடம் இல்லாது இருக்கலாம்... அதனால நம்மிடம் என்ன இருக்கோ அதை வெளிப்படுத்த வேண்டும்...

ஒரு குட்டிக் கதை...
ஒரு பஸ் போய்க்கொண்டிருக்கிறது, ஒரு பாட்டி அதில் ஏறினா, உடனே அந்த கண்டக்டர் எழுந்து,  “பாட்டி என் சீற்றில் இருங்கோ” என இடம் கொடுத்தார்... அதுக்கு அந்த பாட்டி.. தம்பி ராசா நீ நல்லாயிருப்பாய்.. என பல வாழ்த்துக்கள் சொன்னார்.

இதைப் பார்த்த ட்றைவருக்குப் பொறாமை:), இப்படி கண்டக்டரைப் பாட்டி வாழ்த்தி விட்டாவே என எண்ணியபோது, அடுத்த கோல்டில் ஒரு தாத்தா ஏறினார்.. உடனே ட்றைவர் எழுந்து “தாத்தா இந்தாங்கோ வந்து என் சீட்டில் இருங்கோ” என இடம் கொடுத்தார்.. அப்போ முடிவு என்னாகும்?... 
ட்றைவர், வாகனத்தை நன்கு பத்திரமாக ஓட்டி, தன் திறமையை வெளிப்படுத்தும்போதுதான் அவருக்கு வாழ்த்துக் கிடைக்கும்.

அப்போ நமக்கு ஏற்றதைத்தான் கண்டு பிடித்து, நாம் பண்ண வேண்டும், சோர்ந்திடக்கூடாது. இருப்பதை விட்டுவிட்டு பறப்பதற்கு ஆசைப்படக்கூடாது..அப்பப்ப நம்மை கொஞ்சமாவது அப்டேட் பண்ணோனும்... நம்மை நாம்தான் அழகுபடுத்தி உஷாராக வைத்திருக்க, நம்மால் முடிந்த வழிகளைக் கையாளோணும். நான் இப்படித்தான், மாறவே மாட்டேன் என இருக்காமல் கொஞ்சமாவது நம்மை மாற்ற வேண்டும்.. அலங்கரிப்பு முதல் அனைத்திலும்.

பொதுவாகப் பெண்களுக்கு போட்டி, பொறாமை உணர்வுகள் அதிகம், அதுக்கு நான் நினைக்கும் காரணம்.. பெண்கள்தானே விதம் விதமா ஆடை அணிவது, நகை போடுவது, அலங்கரிப்பது.. இப்படி, இதனால்கூட இருக்கலாம்.

இன்னுமொன்று, சில பெண்கள் தாம் எதுவும் செய்வதில்லை என்பதற்காக, அடுத்த பெண்களைப் பார்த்துக் குறை கூறுவார்கள், தாம் லூஸாக ஆடை அணிந்தால், இறுக்கமாக ஆடை அணிவோரைப் பார்த்து, தப்பாகப் பேசுவது, தாம் அலங்கரிக்காமல் இருந்தால், அலங்கரிக்கும் பெண்ணைப் பார்த்து.. நடிகை போல அலங்கரித்திருக்கிறா எனச் சொல்வது... இதெல்லாம் இயலாமையின் வெளிப்பாடுகள், இதனை மாற்ற வேண்டும், நாமும் காலத்துக்கு ஏற்ப நம்மை அப்டேட் பண்ண வேண்டும், இல்லை பிடிக்கவில்லையா, அடுத்தவரைக் குறை கூறாமல் இருக்க கற்றுக் கொள்ளோனும்.

சிலருக்கு புளொக் திறந்து எதை எழுதுவது என.. சமையல் குறிப்பை மட்டும், அல்லது சமய பதிவுகளை மட்டுமே போட தொடங்குவார்கள்(for an example). அவர்களை நாம் ஊக்கப்படுத்தி இன்னும் எழுத வைக்கோணும்... எதுக்கு எப்பவும் சமையலே போடுகிறாய் உனக்கு வேறு எதுவும் வராதா எழுத எனக் கேட்டால், சிலர் அத்தோடு மனமுடைந்து காணாமல் போய் விடுவார்கள், இந்த மன நிலையை மாற்றோணும், கேட்டவர், வேண்டுமென இல்லாமல் ஏதோ ஒரு நினைப்பில் கேட்டிருக்கலாம், இதுக்கெல்லாம் பயந்து ஒதுங்கிடக்கூடாது. தீட்டத் தீட்டத்தானே தங்கம் துலங்கும்... நமக்கு தெரிந்ததை எழுதோணும், பேசோணும் ... நாளடைவில் நமக்கும் நிறைய பேச வந்திடும்.

“சோம்பிப் படுத்தால்,
படுக்கையே உனக்கு சாக்காடு
எழும்பி நடந்தால்
இந்த உலகமே
உனக்குப் பூக்காடு..”

பெண்கள், சின்ன வயது முதலே பொத்திப் பொத்தி வளர்க்கப்பட்டுத்தான் வருகிறார்கள், காலம் முழுவதும் யாரோ [பெற்றோர், கணவன், பிள்ளைகள், பேரப்பிள்ளைகள்..]துணையோடுதான் பாதுகாக்கப்படுகிறார்கள்.. இது 100 வீதம் இல்லாவிடினும்.. இன்னும் இப்படியான கட்டமைப்பில்தான் வாழ்க்கை போய்க் கொண்டிருக்கிறது.

ஆரம்பகாலத்தில், முழுக்க முழுக்க இன்னொருவரின் உதவி இல்லாமல் பெண்ணால் வாழவே முடியாது எனும் நிலை இருந்தது, ஆனா இப்போ பெண்களும் சரிக்குச் சரி உழைக்கத் தொடங்கியபின், இந் நிலை மாறி, தனித்து வாழத் துணியும் நிலை அதிகரித்துக் கொண்டே வருகிறது, வெளிநாடுகளில் இப்போ எல்லாம், குழந்தையைப் பெற மட்டுமே ஒரு ஆண் துணை தேவைப்படுகிறது.., [மற்றும்படி குழந்தை வளர்ப்பதிலிருந்து அனைத்துக்கும் அரசாங்கம் உதவி செய்து விடுகிறது என்பதால், தைரியமாக கூட்டை உடைத்து தனித்து வாழ முடிவெடுக்கின்றனர் டக்குப் பக்கென], இந்நிலை மாற வேண்டும், மிருகங்களில் புலியானது, பெண்புலிதானாம் ஆட்சி செய்யும், குட்டி பெறுவதற்கு மட்டும் ஆணை கிட்ட எடுக்குமாம்.. இப்படி மனித வாழ்க்கையும் மெல்ல மெல்ல மிருகத்தனத்தை நோக்கி நகர்வதை காண முடிகிறது.

வருங்காலத்தில் ஆண் இல்லாமலே குழந்தையை உருவாக்கக்கூடிய நிலை உருவாகும் என விஞ்ஞான ஆராட்சிகள் கூறுகின்றன, ஆனா பெண் இல்லாமல் குழந்தையை பெற்றெடுக்க முடியாது எனவும் கூறுகின்றனர். அப்போ உலகம் போகும் போக்கைப் பார்க்கப் பயமாகவே இருக்கிறது, ஆதி காலத்துக்கே போயிடலாமோ என எண்ணத் தோணுது...

நாம் எப்பவும் எல்லோரையும் மதித்து நடக்கப் பழக வேண்டும், சில பெண்கள் ஓவர் சுகந்திரம் கிடைத்தால், அதை மிஸ்யூஸ் பண்ணப் பார்க்கிறார்கள்.. தலைக்கனம் வந்துவிடுகிறது, அதாவது நான் தான் எல்லாமே, எனக்கு அடங்கியேதான் எல்லோரும் நடக்கோணும் என்பதுபோல, கணவனைக் கூட மதிப்பதில்லை, அப்படி இருக்கக்கூடாது, நமக்கு எவ்வளவு சுகந்திரம் கிடைச்சிருக்கோ அந்தளவுக்கு அனைவரையும் மதிக்க தெரிய வேண்டும். அடக்க ஒடுக்கம், ஒழுக்கம் என்பது அடுத்தவர் சொல்லி நமக்கு வருவதல்ல, நாமே நமக்கு ஒரு எல்லை வகுத்து நடக்கப்பழக வேணும்.

பெண்கள், இன்னொருவரின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் இருந்த காலம் இப்போ மிகவும் குறைந்து விட்டது எனலாம், அனைத்துப் பெண்களும் வாழ்க்கையை  “வாழவே” விரும்புகிறார்கள்.. ஒரு கட்டுப்பாட்டுக்குள் அல்லது இன்னொருவருடைய அபிப்பிராயத்தின் கீழ் இருக்கும்போது அது வாழ்தல் ஆகிடாது, அது “ஏதோ இருக்கிறேன்” என்பதற்குச் சமனாகும். அதாவது வாழ்வதற்காகப் போராடிப் பிழைத்துக் கொண்டிருக்கும் நிலை.

அலுவலகத்தில் இருக்கிறேன் , ஜெயிலில் இருக்கிறேன், எனத்தான் சொல்வோம்,  ஆனால் வீட்டில்தான் வாழ்கிறோம். அப்போ இந்த வாழ்தல் வீட்டில் கிடைக்காத போதுதான், இப்போ பல பெண்கள் துணிந்து, குடும்பத்தை உடைத்து வெளியே வந்து விடுகின்றனர், இந்நிலை வருமளவுக்கு கட்டுப்படுத்தாமல்,வீட்டிலுள்ளோர், பெண்கள் பூரண சுகந்திரமாகவும் மகிழ்ச்சியாகவும் இருக்க ஒத்துழைக்க வேண்டும்.

பெண்களை, குடும்பக் குத்துவிளக்கு என்பார்கள். இது 100 வீதம் உண்மை என்றே நான் சொல்வேன். அதாவது ஒரு குடும்பத்தில் தந்தை எவ்வளவு கலகலப்பாக இருந்தாலும், பிள்ளைகள் எவ்வளவோ கலகலப்பானவர்களாக இருந்தாலும், அக்குடும்பத்து தாயாகிய மனைவி கலகலப்பானவராக இருந்தால் மட்டுமே அக்குடும்பம் பிரகாசிக்கும். தாய் சோகமாகவோ அல்லது ம்ம்ம்ம்ம்ம் என முகத்தை எந்நேரமும் வைத்திருந்தாலோ குடும்பமே கலகலப்பை இழந்துவிடும்,

குத்து விளக்கு சுடர் விட்டால்தான் வெளிச்சம் பரவும். அப்போ உண்மையில் மனைவியை சந்தோசப்படுத்தி, மகிழ்ச்சிப் படுத்தி விட்டால் போதும் அக்குடும்பத் தலைவருக்கு வேறு எந்த வேலையும் இருக்காது, அனைத்தையும் இழுத்து வைத்து மனைவியே செய்து முடிப்பார். ஒவ்வொரு குடும்பத் தலைவரும் இந்த வித்தையைக் கற்றுக் கொண்டால் போதும் குடும்பத்தில் கலகலப்புத்தான் நிகழும். [ டிஸ்கி:-மனைவியிடம் உங்களை முழுமையா ஒப்படைத்து விட்டுப் பேசாமல் இருங்களேன்.. குடும்பம் எவ்வளவு மகிழ்ச்சியாக இருக்கும் ஹா ஹா].

இக்காலத்தில் பொதுவாக எல்லா ஆண்களும் நகைச்சுவை உணர்வு மிக்கவர்களே, பெண்களில் நகைச்சுவை உணர்வைக் காட்டுவோர் பாதியளவினர்தான், ஏனையோர் எப்பவும் சீரியசாகவே இருக்கின்றனர், இதனாலேயே சில குடும்பங்களில் பிரச்சனை அதிகமாகிறது.

என் நண்பி ஒருவர் ஊரில் இருக்கிறா, அவவுக்கும் கணவருக்கும் ஒரே பிரச்சனை, பெரிதாக ஏதுமில்லை ஆனா உப்புச் சப்பில்லாதவற்றுக்கெல்லாம் சண்டை, மற்றும்படி இருவரும் மிக நல்லவர்கள், நண்பி கொஞ்சம் சீரியஸாகவே இருப்பா, பக்தி அதிகம், நாடகங்கள், படங்கள், கொமெடிகள் பார்ப்பதில்லை, தன்னை கொஞ்சம்கூட அலங்கரிப்பதே இல்லை இப்படியான போக்கு. கணவரோ படு கொமெடியன் இதனால, அவர் கொமெடியாக சொல்லும் அனைத்தையும் இவ சீரியசாக எடுத்து, நேரடியாக கேட்காமல் மனதில் வைத்துப் புழுங்கி.. பிரச்சனை.

கொஞ்சக் காலம் முன் போனில் பேசினேன் அப்போ சொன்னா, பாருங்கோ அதிரா என் கணவர் என் பேச்சை மதிப்பதே இல்லை எதுக்கெடுத்தாலும் கிண்டல் செய்கிறார் என, என்ன நடந்தது எனக் கேட்டேன், “நிறைய நடந்திருக்கு, ஆனா ஒன்றை மட்டும் சொல்கிறேன், நான் சமைக்கும்போது கிச்சின் விண்டோவால் இலையான்கள்(கொசுக்கள்) உள்ளே வந்துது, அப்போ சொன்னேன், கொஞ்சம் விண்டோவை சாத்தி விடுங்கோ கொசு வருது என”, அதுக்கு அவர் சொல்றார்... “கொசுக்களுக்கு வெளியே வீடில்லை அதனால நம்மிடம் அடைக்கலம் தேடி வருது, அதை ஏன் நீங்க தடுக்கிறீங்க பாவம்தானே என”... அது எனக்கு கோபம் வந்துவிட்டது, இப்படித்தான் எப்பவும் என் பேச்சுக்கு மதிப்பு கொடுக்கிறாரே இல்லை என்றா.

நான் நல்லா திட்டினேன், அவர் நல்லவர்தான், கொமெடியனாக இருக்கிறார், நீங்கதான் உங்களை மாத்தோணும், இனிமேல் பக்தியைக் குறைச்சு, கொமெடி நிகழ்ச்சிகள், படங்கள் பார்த்து நீங்களும் பதிலுக்கு கொமெடியாக பேசப் பழகுங்கோ என்றேன்.. அப்படியா சொல்றீங்க? என்றா.[ இப்படிப் பல நாட்கள் நான் சொல்லியிருக்கிறேன்].

சமீபத்தில் கோல் பண்ணியபோது சொன்னா, அதிரா உங்களால் நான் இப்போ நிறைய கொமெடியாக பேசப் பழகிட்டேன், என் உறவுகள்கூடக் கேட்கிறார்கள் எப்படி இப்படிப் பேசக் கற்றுக்கொண்டாய் என, இப்போ நமக்குள்ளும் பிரச்சனைகள் வருவது குறைவு என்றா.

உண்மையிலே பெண்கள் மிகவும் நல்லவர்கள்... சமீபத்தில் ஒரு மேடைப்பேச்சில் கேட்டேன், ஒரு பெண், ஒருவரில்(ஆணோ, பெண்ணோ) நம்பிக்கை வைத்து மனதாரப் பழக ஆரம்பித்து விட்டால், அவர் ஒரு எக்ஸ்றீம் நிலைக்குப் போகக்கூடியவர்களாம், அதாவது அவர்களுக்காக என்ன செய்யவும் துணிவார்களாம், ஆனா அதேபோல மிகவும் மனமொடிந்து விட்டால்.. அதுக்கு எதிரான மற்றத் தொங்கலுக்கும் போகத் தயங்க மாட்டார்களாம் என பெண்களின் உளவியல் சொல்கிறதாம்.

இம்முறை எனது “றீட் மோர்” அதிகமாகி விட்டது, மிகவும் சுருக்கியே:) இதனை வெளியிடுகிறேன், இதை இரு பாகமாக்கிப் போடவும் விருப்பமில்லை:).

இன்னொரு முக்கிய விடயம். இந்த Mother's Day" ஆனது, ஒவ்வொரு நாடுகளிலும் வெவ்வேறு மாதங்களில் கொண்டாடப் படுகிறது. இது ஒருபுறமிருக்க, “மகளிர் தினம்” எனவும் ஒன்று கொண்டாடப் படுகிறது. என்னைக் கேட்டால் இரண்டுமே ஒன்றுதான் எனச் சொல்வேன்.

நான் முன்பும் கூறியிருக்கிறேன், பெண் என்றாலே தாய்மை உணர்வு நிறைந்தவர்களே, இதில் தாய் வேறு பெண் வேறு என்றில்லை, குழந்தை பெற்றால் மட்டும்தான் தாயாக முடியுமோ?..

எந்தப் பெண் குழந்தையாவது, சின்ன வயதில் பாவைப்பிள்ளைக்கு சோறூட்டாமல், குளிக்க வார்க்காமல், உடை மாத்தாமல் வளர்ந்த பெண் குழந்தை ஒன்றையாவது உலகில் காட்ட முடியுமோ?.. அப்போ ஒரு பெண்குழந்தை பிறக்கும்போதே தாய்மை உணர்வோடுதான் பிறக்கிறது.

குழந்தை இல்லாத பல பெண்கள் அடங்கி ஒடுங்கி, வெளியே வர கூச்சப்பட்டு வாழ்வோரும் உண்டு, இதனை நான் வன்மையாகக் கண்டிப்பேன், குழந்தை இல்லாவிட்டால் என்ன? எதுக்காக ஒதுங்கி வாழ வேண்டும்? வாழ்க்கையில் சிலது இல்லையெனில் இல்லைத்தான், அதையே நினைச்சோ அல்லது அடுத்தவர்களுக்குப் பயந்தோ வாழக்கூடாது, இருக்கும் சந்தோசத்தை இழந்திடக்கூடாது. வெள்ளையர்கள் சிலர், திருமணம் முடிக்கும்போதே முடிவெடுக்கின்றனர்.. நமக்கு குழந்தை வேண்டாம், சுகந்திரமாக இருக்கோணும் என.

குழந்தை பெற்றா “திரேசா”..  “அன்னை திரேசா” ஆனார்?.. கோவை சரளா எங்கோ ஓரிடத்தில் சொன்னார், திருமணமாகி குழந்தை பெற்றிருந்தால் என் குழந்தைகளுக்கு மட்டுமே அம்மா ஆகியிருப்பேன், ஆனா இப்போ நான், என்னால் முடிந்தளவு பல குழந்தைகளுக்கு அம்மாவாக இருந்து பல சேவைகள் செய்கிறேன் என...

நம் உறவினர் ஒருவருக்கு திருமணமாகி 20 வருடங்கள், குழந்தைகள் இல்லை. ஆனா அவவின் சகோதரங்கள் தாய் எல்லோரும் ஊரில் இவ மட்டும் திருமணமாகி வெளிநாடு வந்தா, இன்று வரை ஊருக்குப் போகமாட்டேன், குழந்தை இல்லாமல் எப்படிப் போவேன் என ஒரே பிடிவாதமாக இருக்கிறா... நான் நினைப்பேன், இதனால அவ அனைத்தையும் இழக்கிறா, இவ உசாராகிட்டால் கணவரும் ஹப்பியாவார், இதனாலே இவ ஒதுங்கி வாழும்போது, கணவரும் இவவோடு சேர்ந்து எங்கும் போவதில்லை. இது தப்பு, மனநிலையை மாத்த வேணும்.

எங்கள் மாமா ஒருவருக்கு குழந்தைகள் இல்லை, அவர், நெருங்கிய உறவினர்களில், ஒருவர் வீட்டுக்கு மட்டும் போவதில்லை, அப்போ ஏன் அங்கு மட்டும் போவதில்லை எனக் கேட்டபோது, மாமா சொன்னார்...

எப்போ அங்கு போனாலும்.. அவர்கள் உடனேயே தங்கள் பிள்ளைகளின் பேச்சையே பேசத்தொடங்குவார்கள், அவர்களுக்கு 3 பிள்ளைகள் மூவரைப் பற்றியே பேசிக் கொண்டிருப்பார்கள், அது எனக்கு கஸ்டமாகிடும், அதனால் போவதையே நிறுத்திட்டேன், ஏதும் கொண்டாட்டங்களுக்கு மட்டும் போவோம் என்றார். அப்போ நம்மவர்களிலும் நிறையத் தப்பிருக்கு, எதை யாரிடம் பேச வேண்டும், யாரிடம் பேசக்கூடாது என எண்ணுவதே இல்லை. இங்கே பப்ளிக்கில்கூட, நம் குடும்பக் கதைகளைப் பகிரக்கூடாது, இதைப் படிச்சு நமக்குத் தெரியாமலே சிலர் மன வருத்தத்துக்கு ஆளாகிடலாம், அதுக்கு நான் காரணமாக இருந்திடக்கூடாது என பலதடவைகள் நினைப்பேன், இருப்பினும் சிலவேளை அதை மீறிப் பேசிவிடுவதும் உண்டு:(.

இன்னுமொன்று, நம் பெண்களிலும் இந்த விசயத்தில் தப்பிருக்கு, தமக்கு எல்லாம் அமைந்திருந்தால், உடனே ஓடி ஓடி அடுத்த பெண்ணிடம் விடுப்ஸ் கேட்பது, குழந்தை இன்னும் இல்லயோ? ஏன் டொக்டரைப் பார்க்கேல்லையோ? இந்தியாவுக்குப் போய் ட்ரை பண்ணியிருக்கலாமே? இப்படி, தெரிந்து கொண்டே கேள்விகள் கேட்டு, மன அழுத்தத்தில் இருப்போரை இன்னும் முடங்கப் பண்ணி விடுவதில் நம் பெண்கள் கில்லாடிகள்.  பெண்களுக்குப் பெண்களே எதிரிகள்... இந்நிலை மாறி, போட்டி, பொறாமை, கொதி இல்லாமல்... அடுத்த பெண்களை உசார்ப்படுத்தி, ஊக்குவித்து, முன்னுக்குக் கொண்டு வர வேண்டியது பெண்களின் கடமையே எனக் கூறி,

அனைவருக்கும் அன்னையர் தின வாழ்த்தை மகிழ்வோடு கூறிக்கொள்கிறேன்......__()__

ஊசிக்குறிப்பு... என் Diary இலிருந்து

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

மறந்திடாதீங்கோ, 26.03.17 ஞாயிறு அன்று அன்னையர் தினத்தோடு, பிரித்தானியா மற்றும் யூரோப் எங்கும் நேரம் ஒரு மணி முன்னுக்குப் போகிறது.

	Tweet