நான் ஒரு முட்டாளுங்க:)

சின்ன வயதிலிருந்தே, இந்த ஏப்ரல் fool என்பது எங்களிடத்தில்/ நம்மவர்களில் ஒரு கொண்டாட்டமான நிகழ்ச்சிதான், எப்படிக் கவனமாக இருந்தாலும் ஃபோன் க்குள்ளாலே என்றாலும் ஏமாத்திப் போடுவார்கள், நாமும் ஏமாத்தியிருக்கிறோம். இப்போகூட இம்முறை யாரும் ஏமாத்த விட்டிடக்கூடாதென்றே நினைச்சுக்கொண்டிருக்கிறோம், எங்கள் அக்கா இதை நன்றாக செய்வா கர்:).


சின்ன வயதில் வகுப்பு ரீச்சரை ஏமாத்துவோம், அப்பா அம்மாவை ஏமாத்துவோம்.. பெயிண்ட்டைப் பூசிவிட்டு, ரத்தம் வருகிறது எனச் சொல்லி... இப்படி ஏமாற்றுவதிலும், ஏமாற்றப்படுவதிலும் நல்ல மகிழ்ச்சியாக இருந்த நான், திருமணத்தின் பின்பு கணவரோடு சேர்ந்து நிறைய அட்டகாசம் பண்ணியிருக்கிறேன்.

================================Tea Break=============================

========================================================================

அதில் ஒன்று, நாங்கள் முன்பு Quarterzல் இருந்தோம், அப்போ பக்கத்தில் இருந்தவரும் ஒரு இலங்கையர், நம் குடும்ப நண்பர். இரவு 9 மணிவரை,  நம் வீட்டில்தான் இருந்து நன்கு சிரித்துப் பேசி விட்டுச் சென்றார், அடுத்தநாள் ஏப்ரல் fool..  விடிய எழுந்ததும் எனக்கும் கணவருக்கும் மனம் துறுதுறுத்தது, ஏதாவது பண்ணுவமே என,

உடனே கணவர் சொன்னார், நான் Bed ல் இருக்கிறேன், பக்கத்து நண்பருக்குப் போன் பண்ணிச் சொல்லுங்கோ, எனக்கு உடம்பு முடியவில்லை அம்பியூலன்ஸ் க்கு கோல் பண்ணோனும் என.

அப்போ காலை 7 மணியிருக்கும் , கோல் பண்ணினேன், அந்த நேரம்  பொதுவாக யாரும் யாருக்கும் கோல் பண்ண மாட்டோம், அதனால என் குரல் கேட்டதும் பயந்திட்டார்ர்... ஆ என்ன அதிரா என்ன இப்போ கோல் பண்றீங்க ஏதும் பிரச்சனையா?..

நான்:.. ஓம் xxx...., இங்கே yyy க்கு சுகமில்லை, கொஞ்சம் வாறீங்களோ...

நண்பர்:விழி பிதுங்குவது போல ஆ அப்படியா? ... இதோ வருகிறேன்...

இதுக்கு மேல் பேசினால் பிடிபட்டிடுவேன் என போனை கட் பண்ணிட்டேன்..

நைட் உடுப்புக்கு மேல், ஜக்கெட்டைப் போட்டபடி ஓடிவந்தார்... வந்ததும் கேட்டார் yyy எங்கே, நான் சொன்னேன்ன்ன் upstairs room இல் என...

ஓ கீழே இறங்கிவர முடியாமல் இருக்கிறாரா..  எனப் பதறினார்... இதுக்கு மேல் பொறுக்க முடியாமல் கணவர் கீழே இறங்கி வந்தார்.... நண்பருக்கு எதுவும் புரியவில்லை, பின்னர் நாங்களே சொன்னோம், இருப்பினும் அதிர்ச்சியில் இருந்து மீள முடியாமல் சேர்ந்து சிரிச்சார்.. ஒரே சிரிப்பு....
சரி சரி நீங்களும் இப்போ சிரிக்கோணும் சொல்லிட்டேன்...

================================Lunch Break=============================

========================================================================

இன்னொன்று இதேபோல ஒன்றுதான், கனடா போயிருந்தோம், அங்கு ஒரே Condominium திலேயே, 15 ஆவது மாடியில் அண்ணன் குடும்பம், பத்தாவது மாடியில் என் in-laws இருந்தார்கள், நாம் யூகே யில் இருப்பதனால், அங்கு அவர்களுக்கு என்ன தேவை எனினும் எங்கள் அண்ணன் பார்த்துக் கொள்ளுவார்.

அப்போ நாங்கள் மாமா மாமி வீட்டில் இருந்து, விடிய எழும்பி , இன்று ஏப்ரல் fool ஆச்சே என்ன பண்ணலாம் என யோசிச்சோம்.... நான் ஐடியாக் கொடுத்தேன்...  “அண்ணனுக்கு போன் பண்ணிச் சொல்லுங்கோ, மாமா(கணவரின் அப்பா) திடீரென மயங்கிட்டார் உடனே வாங்கோ என”.

உடனே கணவர் அண்ணனுக்கு கோல் பண்ணி, அப்படியே சொல்லிப்போட்டு டக்கென ஃபோனைக் கட் பண்ணிட்டார்ர், கதைச்சால் பிடிபட்டுவிடுவோம் எல்லோ. அங்கு என் அப்பா அம்மாவும் இருந்தார்கள்.. எல்லோரும் அறிந்து கலவரம் போல ஆகிட்டுது அண்ணன் வீட்டில், அண்ணன் அதேபோல நின்றபடி லிவ்ட்டில் இறங்கி ஓடிவந்தார், கதவைத் திறந்தால் இங்கே மாமா சிரிச்சுக்கொண்டு கதிரையில் இருக்கிறார்... அப்போ டக்கென அண்ணன் புரிஞ்சிட்டார்ர், ஆனா ஒருகணம் உடம்பு நடுங்கும் எல்லோ:) அந்த நடுக்கம் போகும்வரை சிரிச்சபடி சோபாவில் இருந்தார்...

கடவுள் புண்ணியத்தில் எப்பவும் யாரும் எம்மோடு கோபிக்கவில்லை இதனால, இதுவரை:) ஹா ஹா ஹா:).

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

இன்னொன்று, இது சோகமான, வாழ்க்கையில் மறக்கவே முடியாத ஒரு April Fool. அப்போ எனக்கு 12/13 வயதிருக்கும், ஸ்கூலுக்கு, ஸ்கூல் பஸ் ல போய் வருவோம். அன்று முன் சீட், கோனர் சீட்டில் இருந்தேன், அன்று ஏப்ரல் fool. அப்போ எங்கள் பஸ், ஒரு ஸ்ரொப் இல் நிறுத்தப்படுகிறது, பிள்ளைகள் ஏற தொடங்குகிறார்கள், பயங்கர சனநெருக்கமான ஊர் அது, நான் ஜன்னலால் பார்க்கிறேன், ஒரு 6,7 வயது மதிக்கத்தக்க பெண்குழந்தை, வெள்ளை யூனிஃபோம், சூஸ், சொக்ஸ், ரை எல்லாம் கட்டி ஸ்கூலுக்கு வெளிக்கிட்டபடி..

அம்மா சொல்லியிருக்கிறா போய் bread வாங்கி வரும்படி, கையிலே பிரெட் பாக் உடன், நம் பஸ்சின் இடது கரையால் நடந்து வந்து, பஸ் முன்னே போய் நேரெ நடக்கிறா...

அந்நேரம் பின்னாலே வந்து கொண்டிருந்த ஒரு பெரிய ட்ரக்.. கல்லு மண் ஏத்துவதுபோல ஒரு ட்ரக், நம் பஸ்சை முந்தி, டக்கென பஸ்சின் முன்னால திருப்பி எடுத்தார், புரியுமென நினைக்கிறேன், ஒரு வாகனத்தை நம் நாட்டில் முந்துவதாயின், வலது பக்கத்தால்தானே முந்தி, பின்னர் நமக்கு முன் நேர் எடுப்பார்கள்... இது முந்தியவர், ஸ்பீட்டாக டக்கென கரைக்கு வெட்டி நேரே எடுத்தார், ..

பஸ் இன் இடது கரையால் நடந்து முன்னாலே போன பிள்ளையை ஒரு தட்டுத் தட்டி விட்டது ட்ரக்:(,

அந்த ட்ரைவருக்கு புரிந்து விட்டது, மின்னல் வேகத்தில் ட்ரக் பறந்துவிட்டது. அக்குழந்தை கீழே விழுந்து தலையால் ரத்தம் பாய்ந்ததுதான் தெரியும், கூட்டம் கூடி விட்டது. அதிலேயே குழந்தை முடிந்து விட்டதாக சொன்னார்கள்.... நம் பஸ் வந்துவிட்டது... எப்படி இருக்கும் நமது மனநிலை... என் கண்ணால் அனைத்தையும் முன் சீட்டில் இருந்தபடியே பார்த்தது எனக்கு பைத்தியம் பிடித்தது போலாகிட்டேன்.

அதனை ஸ்கூலில் போய் சொல்றேன் சொல்றேன், கண் கலங்கிக்கூடச் சொன்னேன்... யாருமே நம்பவில்லை... நடிக்காதே இன்று ஏப்ரல் fool  என எமக்கு தெரியும் என்றார்கள்.... அதனை என்றுமே என்னால் மறக்க முடியாது.

சரி கவலையில் மூழ்கிடாதிங்கோ.. இதேபோல் எத்தனையோ சம்பவங்கள் நம் நாட்டில்... நடந்து, கடந்து விட்டது... “இதுவும் கடந்து போகும்”... உங்களுக்கும் நினைவுகள் வருமே, ஆனா இங்கு வெள்ளையர்களிடத்தில் இதுக்கு பெரிய அமளி துமளி ஏதுமில்லை...

ஊசிக்குறிப்பு:

நான் எழுதும் என் diary இலிருந்து

	Tweet